فیگارو: ملت ایران شایسته آینده دیگری است

روزنامه فیگارو: در فردای سالگرد انقلاب، رئیس‌جمهور منتخب شورای ملی مقاومت ایران سرکوب فزاینده علیه مجاهدین خلق را محکوم می‌کند.

به قلم مریم رجوی

روزی کلود شسون وزیر خارجه سابق فرانسه، از من سوال کرد که چگونه می‌شود که مردم ایران با این تمدن عظیم، تن به حاکمیت رژیم واپس‌گرای خمینی داده‌اند.. به او گفتم ولی مردم ایران این رژیم را قبول نکرده‌اند و این رژیم به آن‌ها تحمیل شده و‌ تا امروز ۱۲۰هزار تن اعدام شده‌اند.
هشت ماه قیام نشان می‌دهد که مردم ایران این رژیم فناتیک را نمی‌پذیرند و شایسته سرنوشت دیگری هستند. آن‌ها اراده خود را نمایان ساخته‌اند که رژیم را بر زمین بزنند و سرنوشت را خود بسازند.

مبارزه مردم ایران علیه این دیکتاتوری مذهبی از نمایش انتخابات قلابی شروع نشده است. نمایش انتخابات باعث شد شکاف‌های درونی عمیق در بالای رژیم بارز و راه بر خشم فشرده مردم باز شود. رژیم لحن خود را در مقابل شورشی که هر روز بهتر سازماندهی می‌شود سخت‌تر می‌کند. مقامات رژیم کشف کردند که :«یک قوه عاقله و تدبیر کننده، صحنه‌گردان این حوادث بوده است» و گفتند « مجاهدین فرمانده قیام عاشورا بودند»” آن‌ها متعجب شده‌اند که شعارهای سایت‌های مقاومت، در تهران تکرار می‌شود.

از همین رو نوک پیکان سرکوب خود را متوجه هواداران و خانواده‌های آنان کرده‌اند، شمار زیادی از خانواده‌های اهالی اشرف (شهر محل استقرار اعضای مجاهدین در عراق) و زندانیان سابق طی هفته‌های اخیر دستگیر و مورد شکنجه قرار گرفته‌اند. مقامات تاکید می‌کنند که هر کس با مجاهدین همکاری می‌کند محارب محسوب شده و حکمش اعدام است، حتی اگر صرفاً فعالیت سیاسی کرده باشد.

سرکوب بالا رفته است. اعدام دو مخالف رژیم و محکوم کردن ۹ تن دیگر، نشانه‌های پریشانی قدرت حاکم است. دیروز رژیم تلاش کرد که مردم را از اعتراض در روز سالگرد انقلاب در ۱۱ فوریه برحذر دارد. به‌رغم شمار زیادی کشته و زخمی و هزاران دستگیری، ادامه قیام یک پیروزی برای مردم و زنگ خطر برای تمامیت رژیم آخوندی است. جناح ناراضی داخلی نمی‌تواند تغییر را نمایندگی کند اما با فاصله گرفتن از ولایت‌فقیه و قانون اساسی آن می‌تواند در طرف آن قرار گیرد.

افسانه استحاله‌پذیری این رژیم در فردای انتخابات قلابی برای بار دوم به گور سپرده شد. غرب در سرمایه گذاری خود روی استحاله درونی حکومت، دچار یک‌اشتباه محاسبه جدی شد. همه می‌دانند رژیم سود کلانی از روابط خود و حتی از مذاکرات خود در باره هسته‌ای با غرب می‌برد. ولی‌فقیه رژیم تلاش می‌کند از این عوامل به‌عنوان نشان‌های ثبات خود سوء استفاده کند. در گرماگرم قیام در اکتبر ۲۰۰۹ رژیم ایران به دروغ وانمود کرد که حاضر به پذیرش پیشنهادِ تحویل دادن اورانیم غنی شده خود می‌باشد، تا بتواند از مماشات قدرت‌های غربی بهره‌مند گردد و هم‌زمان آمریکا را از حمایت کردنِ قیام مردم ایران منصرف کند.

فراموش نکنیم که وسایل سرکوب و یا ابزار شنود و فیلترینگ شبکه اینترنت را رژیم از شرکت‌های غربی می‌خرد.
در شرایطی که مردم ایران در تظاهرات کشته می‌شوند و یا به اتهام مفروض « هواداری از مجاهدین» به چوبه‌های دار سپرده می‌شوند، بعضی دولت‌ها، محدودیت‌هایی علیه مقاومت ایران وارد کرده‌اند، محدودیت‌هایی که در شرایط قیام شرم آور است.

مشروط نکردن رابطه دیپلماتیک و تجاری با این رژیم به توقف سرکوب، به‌خصوص در حالی‌که اقتصاد و تجارت در دست سپاه پاسداران موظف به این سرکوب است، صرفا در خدمت رژیم است. هیچ‌کس نباید دچار اشتباه بشود، مردم ایران دنبال کسب حمایت این یا آن دولت نیستند. از این رو صرفا می‌خواهم از تصمیم گیرندگان سیاسی بخواهم که دست از جانب‌داری از این رژیم بردارند و از مداخله در نبرد میان مردم ایران و شکنجه‌گرانشان دست بردارند.

این مردم در مبارزه برای بر پایی یک جمهوری کثرت گرا بر اساس جدایی دین از دولت مصمم هستند.
دفاع از مردم ایران و خواسته‌های برحق آن‌ها باعث کسب شرافت و جبران اشتباهات گذشته برای هر دولتی است. چنین است که پایه های یک روابط سالم در آینده با مردم ایران ساخته می‌شود.