مریم رجوی: پیام حماسه میهنی و آرمانی ۱۹بهمن سال ۱۳۶۰
در سالگرد حماسه عاشورای مجاهدین، در حالی که هنوز درد و رنج آن روز را حس می‌کنیم، اما با غرور، هزاران بار بیشتر از همیشه درودهایمان را نثار اشرف شهیدان، سردار خیابانی و یاران صدیق و پاکبازشان می‌کنیم.
مجاهدان قهرمان،
آذر رضایی با طفل بدنیا نیامده‌اش، محمد مقدم، فرمانده گرد و دلیر تهران و خواهران دلیر و عزیزم مهشید فرزانه‌سا، تهمینه رحیمی‌نژاد، ثریا سنماری، مهناز كلانتری، فاطمه نجاریان و ناهید رأفتی. و برادران مجاهد و قهرمانم طه میرصادقی، عباس‌علی جابرزاده، شاهرخ شمیم، حسن مهدوی، محمد معینی، خسرو رحیمی، كاظم مرتضوی، حسن پورقاضی، سعید سعید‌پور و حسین بخشافر. به راستی که خون سرخ شما قهرمانان، در تمام سال‌های نبرد با رژیم جنایتکار آخوندی، همواره جاری و جوشان بوده و هست.
امروز از آن سپیده دم سرد و خونبار در ۱۹بهمن سال۱۳۶۰، ۳۴سال می‌گذرد. در سراسر ساعات و لحظات آن نبرد عاشورایی، پایداری سرسخت سالیان بعد متولد شد، رشد کرد و به گُل نشست.
و این‌چنین، اشرف نامی شد، تکثیر شده در رزم هر زن مجاهدخلق ودر پایداری سترگ اشرفیان و تکثیر شد…. دریک –دو- سه –صد و هزاران اشرف در ایران و در سراسر جهان.
مادر عقیدتی و خواهر عزیزم اشرف!
غم از دست دادن تو، غم از دست دادن موسی خیابانی و غم از دست دادن یاران شما، همیشه سنگین است و سخت. اما حقیقت این است که راه انقلاب‌های بزرگ با قیمت‌های سنگین گشوده می‌شود.
تو همیشه و همه جا حاضر هستی و خودت فرمانده رزم این سالیان بوده‌ای. زیرا که من هر روز و هر ساعت، تو را در قهرمانی‌های این نسل می‌بینم. از شکوفه نام تو، گلستانی سرخ و سپید و سبز در این مقاومت رویید. و از عزم و ایمان موسی و یارانش، نسلی فداکار و صادق در ایران زمین قیام کرد.
اشرف قهرمان!
شهادت تو در راس این جنبش، پیام اعتماد بود برای خلقی که تنها سرمایه‌اش، یعنی اعتمادش به سرقت رفته بود. شهادت تو و یارانت،نشانه صداقت جنبشی بوده و هست که سودایش، تنها آزادی مردم ایران است و همواره قیمت را از بالاترین‌ها می‌دهد.
گواهی می‌دهم که تو با پیمانت، با مقاومتت و با شهادتت، بر اصالت و حقانیت مسعود رجوی، بر راه مسعود رجوی و بر آرمان مسعود گواهی دادی و درست در نقطه مقابل خمینی دجال، فدای بیکران مسعود را در صحنه داخلی و بین المللی به ثبت دادی. و این‌چنین پایداری این سالیان را تضمین کردی.
آری خون تو ناجوانمردانه و ظالمانه بر زمین ریخت، اما همه می‌دانند که با این فدا و با این خون، هزاران خون دیگر را برای این جنبش ذخیره کردی. زیرا این خونی بود که از رأس این جنبش، یعنی از پیکر مسعود جاری شد.
اشرف عزیزم!
هنوز چهره‌ات با همان قاطعیت، با همان صمیمیت و با همان عزم وصف ناشدنی پیش روی من است. چه بی نام و نشان، اما چه استوار و با صلابت، همواره و همیشه در همه جا حاضر بودی و به‌راستی الگو و سمبلی جاویدان برای زن انقلابی مجاهد خلق هستی و خواهی بود .
تو بی تاب و سبکبال همراه شدی با کبوتران خونین بال میلیشیا،
با همان خواهرانی که قلبت هر لحظه با آن‌ها می‌تپید و بی‌قرارشان بود.
همان‌ها که در نامه‌ات به مسعود نوشته بودی که با شهادت هر کدام شهید می‌شوی و آتش سوزان و گدازان از این‌همه ظلم وجودت را فرا گرفته است.
از آن سپیده‌دم گلگون نام تو و راه تو، نام و رسم عقیدتی هر زن مجاهد خلقی شد. نام هر کس که به رزم با جلادان و دجالان حاکم برخاست. و با این پشتوانه و با الگو و سمبلی چون تو، حالا مجاهدین با هزار شورای مرکزی و با اصل طلایی فدای بی‌چشمداشت و بی‌نام و نشان از تو الهام می‌گیرند و پیشتاز راهگشایی هزار اشرف شده‌اند.
پیام سرخ شمایان،مقاومت به هر قیمت برای آزادی بود. راهی خونبار که هنوز ادامه دارد. و من و ما سوگند خورده‌ایم و حاضریم تا مردم را به مقصد نهایی پیروزی برسانیم.
درود بر اشرف رجوی و موسی و درود بر مجاهدان قهرمانی که در زندان اوین بر اجساد مطهر شما حاضر شدند و ادای احترام کردند، تا که دژخیم از این همه دلیری و غیرت برآشفته شد و با کینه و خشم، آن‌ها را به شهادت رساند. به‌راستی که مردن
وقتی که انسان مرگ را شکست داده است، خود زندگیست.
یقین دارم که خون سرخ شما، سوگند و پیمانی است جاویدان برای هر جوان آزادیخواهی که امروز یا فردا به این جنبش می‌پیوندد و تضمین دگرگونی عظیم و میلاد شورانگیز آزادی در میهنمان ایران است. درودی بیکران بر اشرف و موسی و یاران دلیر و قهرمانشان، از امروز تا هر زمان که نبرد برای آزادی شعله‌ور و فروزان است.
