ایران : زندانی سیاسی شاهرخ زمانی به نحو مشكوكی در زندان گوهردشت جان باخت

زندانی سیاسی مقاوم شاهرخ زمانی، فرزند دلیر مردم آذربایجان بعد از ظهر روز یکشنبه ۲۲ شهریور ماه به نحو مشكوكی در زندان گوهردشت جان باخت. همبندان او در سالن ۱۲ بند ۴ ساعت ۵ بعد از ظهر جسد او را با دهانی پرخون و سری كبود در تختش در زندان یافتند. وی تا ساعت ۱۰ صبح امروز در كنار هم بندانش بود و مانند همیشه سرحال و با نشاط بوده است. وی به‌طور ثابت ورزش می‌كرده است.

دژخیمان و مأموران اطلاعات كینه و خشم عمیقی از او به دل داشتند و از هیچ اذیت و آزاری در حق او فروگذار نمی‌كردند و بارها او را به مرگ تهدید كرده بودند. وی قبل از مرگش در یاداشتی نوشته بود: «در اداره اطلاعات به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم تهدید به مرگ شده‌ام از جمله مسمومیت، قرار دادن در کنار افراد عادی مبتلا به ایدز، وادار کردن افراد نامتعادل روانی، جانی و خطرناک به درگیری با من، قرار دادن افراد اطلاعاتی در پوشش زندانی در کنار من که مرا تشویق به فرار می‌کردند تا حین فرار با تیر کشته شوم که با شناسایی و افشای این افراد از آن‌ها دور شده‌ام. …. در مورد هرگونه عواقب از این قبیل من به همه هشدار می‌دهم. مرگ من در زندان به هر دلیل متوجه مسئولین می باشد».

شاهرخ زمانی، كارگر نقاش ۵۱ ساله، به‌خاطر فعالیت‌هایش در دفاع از حقوق كارگران، از جمله برقراری بیمه تأمین اجتماعی و بیمه بیکاری برای كارگران نقاش بارها بازداشت شد. او در سال‌های اسارتش در زندان‌های تبریز، یزد، قزل حصار و گوهردشت كرج تحت شدیدترین شكنجه‌ها و اعمال فشارها قرار داشت.
او نخستین بار در سال ۷۲ به اتهام فعالیت مخفیانه در سندیکای نقاشان دستگیر و ۱۸ ماه زندانی شد. بار دیگر در ۱۸ خرداد ۹۰ در تبریز دستگیر و به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به ۱۱ سال زندان محكوم شد. در شهریور ۹۲ بار دیگر در دادگاه‌های فرمایشی آخوندها محاكمه و به اتهام «توهین به رهبری» به شش ماه حبس اضافی محكوم شد.
شاهرخ زمانی بارها به سلول‌های انفرادی و بند قرنطینه منتقل شد و در اعتراض به این سبعیت‌ها دست به اعتصاب غذا زد. هیچ‌گاه اجازه ملاقات حضوری با خانواده‌اش را نداشت و نگذاشتند در مراسم ختم مادر و مراسم ازدواج دخترش شركت كند. در دوران اسارتش در تبریز، دژخیمان او را به بند زندانیان مبتلا به بیماری‌های خطرناك منتقل كردند. به‌خاطر شرایط وخامت بار زندان و شكنجه‌های شدید از انواع بیماری‌ها رنج می برد و امكان درمان در خارج از زندان هم به او نمی دادند. وی به‌خاطر مواضع سرسختانه اش در مقابل رژیم آخوندی از احترام ویژه یی در میان زندانیان برخوردار بود و همواره پیشتاز حركات اعتراضی در زندان بود.
قتل مخفیانه زندانیان یك روش شناخته شده در رژیم آخوندی به‌ویژه در سال‌های اخیر بوده است. ولی الله فیض مهدوی، امیرحسین حشمت ساران، منصور رادپور، افشین اسانلو از این شمارند و پزشكی قانونی رژیم نیز در همه این مورد با اعلام دلایل واهی سعی در توجیه مرگ آنها نموده است.
مریم رجوی، ضمن تسلیت به خانواده شاهرخ زمانی و مردم قهرمان آذربایجان و عموم كارگران تأكید كرد خون این زندانی مقاوم همچون ۱۲۰ هزار شهید راه آزادی تنها بر عزم و اراده مردم ایران برای سرنگونی این رژیم ضد بشری می افزاید و یاد و خاطره او مانند دیگر شهیدان راه آزادی در تاربخ ایران جاویدان خواهد ماند.
مریم رجوی سازمان ملل متحد به ویژه شورای امنیت و عموم مراجع بین المللی مدافع حقوق بشر را به محكوم كردن شرایط غیر انسانی زندان‌های رژیم ایران و رفتار جنایتكارانه دژخیمان با زندانیان و اعمال انواع شكنجه‌ها و فشارها فراخواند و خواستار تشكیل یك هیأت بین المللی برای تحقیق در باره مرگ مشكوك زندانیان سیاسی شد.

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
۲۲ شهریور ۱۳۹۴ (۱۳ سپتامبر۲۰۱۵)