سخنان مریم رجوی در دیدار با ژیلبر میتران

مایلم بار دیگر به شما، به نام مقاومین اشرف و لیبرتی، خوش آمد بگویم. خانواده‌های زندانیان و شهدا در ایران، درودهای خود را نثار شما می‌كنند. ساكنان اشرف و لیبرتی و اعضای مقاومت، همواره مفتخر هستند كه در مبارزه‌شان برای آزادی و دموكراسی در ایران، دوستانی چون شما دارند و البته حق دارند. چرا كه در طول سالیان نبرد و فشارهای وحشتناك، دانیل میتران و بنیادش در كنار ما بودند.
من از شجاعت و پایداری و سماجت دانیل میتران بر‌ادامه راهی كه درست می‌دانست، بسیار یاد گرفتم و من همواره او را یك حامی مستحكم علیه سركوب می‌دانستم. ما با حمایت دانیل، برای ایجاد روابط بین المللی نوین بر اساس ارزش‌های انسانی، مبارزه كردیم. او ما را وفادارانه برای پیشبرد آزادی همراهی كرد؛ زمانی كه دیوار مماشات و بی‌عملی، آب به‌آسیاب دیكتاتوری می‌ریخت و مردم، به‌خصوص مردم ایران،‌ را زیر پای خود له می‌كرد.
او هم‌چنین در این راه، در كنار ما در سازمان ملل بود تا با جریان‌هایی كه از حقوق بشر برای سد كردن راه آزادی و تقویت دیكتاتوری، سوء استفاده می‌كردند، مبارزه كنیم. بله، این یك مسیر زیبا و طولانی است كه ما همراه با هم با دانیل آن را پیمودیم. اینجا ما یك عكس زیبای او را داریم.

هم‌چنین مایلم قدردانی خود را برای حضورتان در كنارمان، بعد از حمله موشكی ۱۵ ژوئن به‌لیبرتی با ۲ شهید و ۷۰ زخمی، بیان كنم. شكی نیست كه آمریكا و سازمان ملل، مسئول حفاضت ساكنین تا الان بوده‌اند؛ ولی آن‌ها در این كار شكست خورده‌اند. آن‌ها به‌رغم وعده خود در انتقال ساكنان به كشورهای ثالث، شكست خورده‌اند و ساكنان هم‌چنان زیر آتش موشك هستند. بنابراین تنها راه حل، بازگشت ساكنین به اشرف است كه نسبتا امن‌تر می‌باشد.
شما دانیل و ارزش‌ها و نبرد او را نه فقط در صحنه سیاسی، بلكه مهم‌تر از آن، درقلب‌های ساكنان لیبرتی و اشرف و خانواده‌هایشان، نمایندگی می‌كنید.
بعد از به اصطلاح انتخابات اخیر، امیدوارم كه غرب باردیگر تجربه شده را نیازماید. بهتر است كه در آخوند روحانی، دنبال یك مدره نگردد؛ چرا دراین صورت ممكن است وقتی متوجه خطای خود بشود كه دیگر دیر شده باشد و آخوندها بمب اتمی را به‌دست آورده باشند.
در اجتماع بزرگ ۲۲ ژوئن در ویلپنت، هموطنان ما رأی خود مبنی بر سرنگونی رژیم را به روشنی فریاد زدند.
ملایان یك سركوب وحشیانه را با اعدام و دستگیری و شكنجه و تجاوز در زندان‌ها، به پیش می‌برند. اما مردم ایران می‌دانند كه شما و سایر مدافعین عدالت، از آن‌ها حمایت می‌كنید. و این باعث دلگرمی آن‌ها در این نبرد بسیار سخت است.
شما به درستی بار قبل در بنیاد فرانس لیبرته، حرف‌های دانیل را یادآوری كردید كه در زمان جنگ، مقاومین فرانسوی نمی‌دانستند كه جنگ كی به پایان می‌رسد؛ اما هر روز صبح كه از خواب بیدار می‌شدند، به پیروزی ایمان داشتند.
آن‌ها نمی‌دانستند كه حتی آیا زنده می‌مانند تا روز پیروزی را ببینند یا نه، ولی می‌دانستند كه این روز از راه می‌رسد. شما این را گفتید. این ایمان به پیروزی آزادی، جهانی است و آن را در تمامی جنبش‌های مقاومت می‌توان یافت.‌ مقاومین ایرانی در اشرف و لیبرتی، برای استقرار آزادی می‌جنگند و به‌رغم تمامی مشكلات، از تسلیم، سرباز می‌زنند.
هرگز مانند امروز، آزادی اینقدر نزدیك نبوده است. هرگز مانند امروز، ما به آینده امید نداشته‌ایم. آینده‌یی درخشان در انتظار ماست.
من باید به شما بگویم كه امروز و روز پیروزی، مردم ایران از تمامی كسانی كه نوری به این روزهای تاریك و سیاه آوردند، قدردانی خواهند كرد. اسامی آن‌ها عزیز خواهد بود و آن‌ها افتخار همه ملت‌ها خواهند بود. در میان آن‌ها، نام دانیل میتران خواهد درخشید و اكنون، پسر او، ژیلبر مشعل او را در دست گرفته است. بله عدالت و ارزش‌های انسانی، همواره دارای وارثین وفاداری برای ادامه راهی كه به آزادی و شرافت راه می‌برد، می‌باشند.
من از شما قلبا تشكر می‌كنم و بار دیگر به شما در خانواده بزرگ مقاومت ایران، خوشامد می‌گویم.