روزنامه اونیتا: مریم رجوی: نوبت ایران هم خواهد رسید

روزنامه اونیتا ۱۶تیر۹۰ ـ ۷ژوییه ۲۰۱۱

مطمئن هستم که نوبت ایران هم خواهد رسید. این جمله را با لبخند و اما قاطعیت کامل کسی به زبان می‌آورد که به حقانیت دلیل مبارزه‌اش به‌غایت معتقد است.

محل سالن نقشه جهان در پارلمان می‌باشد. چندی قبل سمیناری در مورد بهار عرب و شرایط ایران که توسط نمایندگان پارلمان و مدافعین حقوق بشر ترتیب داده شده بود به پایان رسید. مریم رجوی, رهبر اپوزیسیون ایران در خارج سالن به سوالات اونیتا پاسخ میدهد.

اونیتا: سال ۲۰۱۱در برخی از کشورها با سنت اسلامی, زنجیره‌یی از قیام‌های مردمی شروع شد. به بعضی از کشورها بهار رسیده ولی در ایران به‌نظر می‌آید که هنوز زمستان است. به‌رغم این‌که دو سال قبل به‌دنبال تقلبات انتخاباتی که به انتخاب دوباره احمدی نژاد منجر شدند, اولین کشوری بود که در معرض طوفان اعتراضات قرار گرفت. این آرامش ظاهری را چگونه توصیف می‌کنید؟

مریم رجوی: با شدت سرکوب. تفاوت شرایط با کشورهای عربی قابل مشاهد است. در سوریه و لیبی, رژیم‌ها به طرز وحشتناکی عکس‌العمل نشان می‌دهند و تغییرات با آنچه‌که در مصر و تونس دیدیم متفاوت است. ایران تحت حاکمیت مستقیم یک دیکتاتوری مذهبی است که از شاخص‌هایی غیرقابل قیاس با رژیم‌های کشورهای دیگر برخوردار است.

تفاوت دیگر، البته حضور یک آلترناتیو در ایران می باشد، یک اپوزیسیون دموکراتیک. به‌رغم این‌که ملاها همواره درصدد در بند کشیدن آن هستند. به مبارزه علیه موانع عدیدهیی مجبور شدیم, از جمله بسیاری از سوءتفاهم‌های بین‌المللی. به‌طور مثال هنوز در لیست سازمان‌های تروریستی دولت آمریکا هستیم. در حالی‌که از نظر اروپا دیگر تروریست نیستیم. معتقدیم که اگر جامعه بین المللی قادر به عکس‌العمل باشد, این امر به ایرانیان پشت‌گرمی خواهد داد. به‌رغم سرکوب وحشتناک, مقاومت ادامه دارد. مطمئن هستم که نوبت ایران هم خواهد رسید. رژیم تحت فشار می‌باشد, تخاصم‌ها و اختلافات به رأس دولت رسیده است. بین خامنه ای و احمدی نژاد آن‌چه که برخی آن‌را جنگ گرگها می‌نامند, درگرفته است. شکافی ایجاد شده است.

اونیتا: دقیقا همین‌را می‌خواستم بپرسم این اختلاف‌ها بین این دو که عالی‌ترین مقامات جمهوری اسلامی هستند و چنین اختلافی به‌دلیل شدت و استمرار حمله و ضدحمله متقابل و خصمانه, بی‌سابقه بوده را چگونه می توان تفسیر کرد؟

مریم رجوی: این تکامل منطقی یک سیستم دولتی است که بر روی تمرکز تمامی قدرت در دست بالاترین مرجع مذهبی یعنی ولی فقیه, متمرکز شده است. نهایتا این می شود که فردی که تا دیروز وفادارترین متحد وی محسوب می‌شد, امروز اساسا به‌عنوان یک رقیب دیده می شود. نارضایتی مردمی اوج گرفته و تمامیت رژیم حول فرد کلیدی تمام سیستم منعقد می‌شود. من از این وقایع اصلا متعجب نیستم. تناقضات داخل گروه حاکم درحقیقت فقط یک روی سکه‌یی است که روی دیگرش مقاومت علیه دیکتاتوری مذهبی است.

اونیتا: تا این اواخر ناظران غربی و سیاست‌مداران بر حضور رفرمیست‌ها در ساختار ایران تاکید داشتند اما سازمان شما این واقعیت را به‌عنوان یک موضوع ثانویه ناچیز شمرده است و به تغییرات بسیار ناچیزی که در ریاست جمهوری خاتمی رخ داد اشاره داشت. آیا تحولات سال ۲۰۰۹, نظر شما را تغییر داد؟ آیا شکاف در ساختار رژیم (موسوی, کروبی و سایرین) در بسیج مردم برای آزادی نقش مهمی داشت؟ آیا همکاری با اجزایی از این بخشهای حکومت, قسمتی از استراتژی شما را تشکیل می دهد؟

مریم رجوی: ما همیشه گفته‌ایم که این سیستم رفرم پذیر نیست, این امر با مشاهده تجربیات متعدد با هدف برخی تغییرات که همگی با شکست مواجه شدند, به اثبات رسیده است. نمی‌توان یک رفرمیست واقعی بود و در عین حال آن قانون اساسی را که دیکتاتوری را تحمل می‌کند, قبول داشت. نمی‌توان هم رفرمیست بود و هم دیکتاتور را خواست.

با تأملی در وقایع ژوئن ۲۰۰۹به این نتیجه رسیدیم که اگر کسی حتی یک قدم از رژیم دور می‌شد و به سمت مردم می‌آمد از او استقبال می‌کردیم به افرادی که شما نام بردید, موسوی و کروبی به صراحت گفتیم: ارزیابی ما از دوری‌گزیدن شما از دولت مثبت است اما این کار باید واقعی باشد. متاسفانه به وفاداریشان به رژیم ادامه دادند. درحالی که پیامی که از تظاهرات در میدان‌ها می‌رسید, خواستار ختم دیکتاتوری ملاها بود.

اونیتا: ایزولاسیون بین‌المللی شما که تا همین اواخر به‌واسطه برچسب تروریسم بود اکنون در حال از بین‌رفتن است. آیا این به واسطه تلاش‌های سیاسی شماست و یا برخی منافع دیگران هم دخیل بوده است؟

مریم رجوی: برای سال‌ها نحوه برخورد دولت‌های غربی با ما تحت‌تاثیر سیاست مماشات به‌منظور (به‌طور مثال با ایزوله کردن ما) کسب امتیازاتی در زمینه‌های دیگر بود. با صبر و بردباری برای متقاعد کردن طرف صحبت‌هایمان و تغییر راه ایشان کار کردیم و به‌نتایج مهمی دست یافتیم. درحال حاضر تردید وزارت امور‌ خارجه آمریکا باقی مانده است. حتی در کنگره بسیاری با ما در اشتباه بودن آن تصمیم موافقند و معتقدند که به‌نفع ملاها بوده است.

اونیتا: خانم رجوی همان‌طور که به‌خوبی می‌دانید, چهره شورای ملی مقاومت و آن‌چه زمانی بازوی مسلح آن یعنی مجاهدین خلق بود با تهمت همدستی با رژیم عراق در طول جنگ, بین صدام و خمینی خدشه‌دار شده است. شاید دولت‌های خارجی بیشتر از آن گروه از هموطنانتان که حتی اگر الزاما هوادار جمهوری اسلامی نیستند, ولی اقوام و دوستانشان در جبهه کشته شده‌اند, مایل به قبول توضیحات شما باشند. به‌چه نحوی فکر می‌کنید بتوانید انتخاب آن موقعتان را برای هموطنانتان توجیه کنید؟

مریم رجوی: با توضیح درست وقایع امر در آن موقع. در سال‌های ابتدای جنگ, مجاهدین با عراق اشغالگر جنگیدند. فقط وقتی که نیروهای صدام خاک ایران را ترک کردند, مجاهدین از میهمان نوازی عراق بهره‌مند شدند. مجاهدین نمی‌خواستند به‌جنگ ادامه بدهند. عراقی‌ها از خاک ایران خارج شده بودند فقط خمینی مایل به‌ادامه خشونت بود. شعار فتح قدس از طریق کربلا را می داد . مجاهدین از دولت بغداد درخواست به‌رسمیت شناخته شدن استقلال کامل خود را کردند و آن‌را به‌دست آوردند. بازرسی‌های سازمان ملل در آن‌زمان روشن کردند که مقامات عراقی حتی اجازه ورود به پایگاه‌های ما را نداشتند. مردم ایران به ‌واقعیت این امر واقفند. تلویزیون ماهواره‌یی که به‌وسعت در ایران دیده می شود, در این مورد موثر است این یک مساله حاشیه‌یی است.