سخنان آقای ژان پیر مولر در گردهمایی سال نو در سالن شهرداری

سخنان شهردار مانی آن وکسن آقای ژان پیر مولر: مریم رجوی گرامی، ما امروز صبح ساعت ۱۰ «سالن تهران » را در شهرداری مانی افتتاح کردیم. به این مناسبت، من این خشنودی و افتخار را یافتم که مدال طلایی شهر مانی را که نام شما برآن حک شده است، به شما تقدیم کنم. این به‌خاطر آن بود که شما و جنبش مجاهدین خلق، در نوک پیکان مبارزه علیه این وحشیگری‌های نفرت انگیز قراردارید. به‌همین خاطر است که امروز صبح شما در اینجا هستید.

خانم رئیس جمهور، من این را قبلاً و از جمله در اورسوراوآز به‌مناسبت بزرگداشت لرد اسلین، به شما گفته‌ام که مبارزه شما برای آزادی و برای یک ایران آزاد و دموکراتیک در برابر رژیم ظالم، نفرت انگیز و آزادی‌کش ملاها، مبارزه ما هم هست و بایستی مبارزه همه دمکرات‌هایی باشد که می‌خواهند شعار ما، شعار کشورما، یعنی آزادی، برابری، برادری در هیچ کجای جهان، کلمات بیهوده یی نباشد و در هیچ کجای جهان به زیر پا افکنده نشود.

تعهد ما در کنار شما برای آزادی، برای دمکراسی، برای انتخابات آزاد، برای انتخابات سالم و شفاف و برای برابری بین مردان و زنان، علیه شکنجه، علیه حکم اعدام، برای ما بیش از یک نبرد سیاسی، بیش از یک ابراز همبستگی، بیش از یک حمایت اصولی از دوردست است. این تعهد برای ما یک ضرورت اخلاقی است که ما آن‌را بر جسم و قلب و جان خود پیوند زده‌ایم.
در این روزهای ژانویه ۲۰۱۰‌در فردای روزی که ظاهراً آخرین فاز محاکمه غم‌انگیز و ناشایستی است که در تهران نسبت به کلوتیلد رایس اعمال می‌شود، من کلماتم را با شاخص آن‌چه که امروز درایران، در کشور شما می‌گذرد و در آن‌جا منافع جهان با منافع شما هم‌سنگ می‌شود، می‌سنجم. براساس منافع مردم ایران، منافع مردان و زنان ایرانی. رژیم ملاها نمی‌تواند و نباید صاحب سلاح هسته‌یی شود. به‌خاطر آن‌چه که این رژیم هست، به‌خاطر آن‌چه که رئیس‌جمهور شوم این رژیم می‌گوید؛ همان کسی که به حذف اسرائیل از نقشه جهان فراخوان می‌دهد و واقعیت هلوکاست (کشتار یهودیان درکوره‌های آدم‌سوزی هیتلر) را به زیرسؤال می‌برد.
امروز دیگر روز مماشات نیست، دیروز هم نبود، فردا هم به طریق اولی نخواهد بود. زمان جنگ هم نیست. زمان، زمان حمایت از رزمندگان خلق است که شما هستید، چرا که شما دوستان گرامی، شما مریم رجوی گرامی، شما آلترناتیو و جایگزین دموکراتیک هستید و شما نیروی آزادی برای توسعه ایران هستید.

شما می‌دانید و می‌توانید حمایت‌های خود را در اروپا و در آمریکا بر آورد کنید و می‌دانید که این حمایت‌ها بیش از پیش گسترش یافته است. سمپاتی و حمایت‌ها، از جمله از سوی شهرداران فرانسه،
دوستی‌ها نسبت به جنبش شما بی‌وقفه درحال افزایش است. تاریکی و ظلمتی که کشور شما هنوز در آن فرو رفته است، طولی نخواهد کشید. من به شما گفتم ، مریم رجوی گرامی، تاریخ همواره این را ثابت کرده است که همه دیوارها هر‌قدر هم بلند و قطور باشند، سرانجام یک روز فرو می‌ریزند. بعضی ناگهان فرومی‌ریزند، بدون آن‌که از پیش هیچ علائمی از ریزش یا ترک برداشتن در آن‌ها ظاهرشده باشد، امروز دیوار فاشیسم مذهبی ملاها، دیوار عدم بردباری و نفی حقوق‌بشر که با کینه آن‌ها نسبت به دمکراسی همراه است، ترک برداشته است. فرزندان ایران حق مشروع و خلل ناپذیری برای نیل به آزادی و حق خلل ناپذیری برای کسب برابری بین مردان و زنان دارند.

دوستان عزیز، بیست سال پیش دیوار برلین فروریخت. همان‌طور که امروز صبح به شما گفتم، آن دیوار خودبه‌خود فرونریخت. در فوریه آینده بیستمین سالگرد روزی است که نلسون ماندلا بعد از ۲۷ سال اسارت به آزادی رسید و بعد به آپارتاید خاتمه داد. در نوامبر ۲۰۰۸بعد از قتل مارتین لوترکینگ و جان اف کندی، باراک اوباما بعنوان رئیس جمهور آمریکا انتخاب شد.

خانم رئیس‌جمهور شما بدانید که ما شمار کثیری هستیم که در مبارزه شما برای دموکراسی و آزادی در کنارتان هستیم. و وقتی که این را می‌گویم ، سایر مبارزات برای آزادی را از یاد نمی‌برم. آن سانگ سوکی را فراموش نمی‌کنم، گروگان‌های فارک‌ها را فراموش نمی‌کنم که در این تریبون بارها در باره آن‌ها سخن گفته‌ام، سرباز شالیت را فراموش نمی‌کنم.
بدون شک روزی که ما خواهان آن هستیم، روزی که پیشاپیش، بسیار نزدیک بودن آن را احساس می‌کنیم، مردم ایران به این دارایی بسیار با ارزش که همانا آزادی است، دست خواهند یافت. این، در هر صورت، یکی از گرامی‌ترین آرزوهای من است. آرزویی که برای کودکان ایران بیان می کنم.