سخنان شهردار مانی آن وكسن در افتتاح سالن تهران
خانم رئیس جمهور اجازه بدهید كه من خوشامد گویی خودم را به هنگام پیاده شدن شما از خودرو تكرار كنم.
همانطور كه می‌گفتم این افتخاری برای ما و مایه خوشوقتی است كه از شما در شهر مانی آن وكسن استقبال میكنیم.
سال‌هاست كه ما شما را می‌شناسیم، اولین‌بار در خانه شما بود كه با شما آشنا شدیم.
منظورم زمانی است كه با حضور فرانسوا هولاند دبیر اول وقت حزب سوسیالیست فرانسه و مالك بوتی در مقر شما در اور سور‌اوآز اولین آشنایی ما صورت گرفت. بعد از آن بیشتر با اهداف جنبش شما آشنا شدیم.
من خواستار آن شدم كه امروز قبل از مراسم شهرمان برای تبریك سال نو با شما دیدار كنیم تا شما در افتتاح این «سالن تهران» شركت كنید. چرا كه به‌دلیل اشتغالات مختلف متأسفانه نتوانستم كه به بعضی از دعوت‌های شما پاسخ بدهم. برای هر یك از آن‌ها و به‌خاطر همه آن‌ها از شما تشكر می‌كنم. البته دوستان عضو شورای شهر ما محبت كردند و با حضورشان نزد شما، ما را نمایندگی كردند و هر بار به شما اهمیتی را كه حمایت از شما برای ما دارد، ابراز كردند.
چرا «سالن تهران»؟ برای این كه حمایت از شما به‌طور فوق العاده‌یی هر روز در فرانسه گسترش می‌یابد در میان شهرداران و هم‌چنین در جهان و در كشورهای غربی، چه اروپا و آمریكا محبوبیت شما رو به افزایش است.
و ما خواستیم كه مبارزه و تلاش شما توسط اهالی شهر مانی آن وكسن بیشتر شناخته شود.
این‌جا خانه همگان نامیده می‌شود یعنی كه خانه همه است و همه‌كس به این‌جا می‌آید و از این‌جا عبور می‌كند، سالن كناری كه تصویر رئیس‌جمهور در آن است، سالنی است كه در آن شهردار مراسم ازدواج‌ها را برگزار می‌كند و كسانی كه از فرانسه و یا خارج می‌آیند از این سالن عبور خواهند كرد. چه جشن رسمی باشد و چه كسانی بخواهند در مراسمی شخصی شركت كنند، در عبور از این سالن شاهد هدایایی كه شما داده‌اید خواهند بود و هرگاه كه لازم باشد محتوای مبارزه شما را هم برای آن‌ها بازگو خواهم كرد. البته امروز كسی نیست كه از آنچه كه در ایران می‌گذرد بی‌اطلاع باشد. در این جلسه، به‌رغم كمبود جا خواستم كه همه منتخبین حضور داشته باشند. بعد از آن به دیدار اهالی شهر خواهیم رفت. اما ابتدا خواستیم كه سمبل‌ها ونمایندگان مردم در این‌جا حضور داشته باشند و هم‌چنین هدایایی كه شما داده‌اید. ما دو ساعت دیواری را كه هدیه كردید، یكی را به وقت تهران تنظیم كردیم و دیگری را به وقت پاریس وشهرخودمان.
شك ندارم كه به زودی زمان و وقت آن فرا خواهد رسید كه مردم ایران به آزادی دست یابند چرا كه در «سالن تهران» كه این‌جا به فرانسه و فارسی نوشته شده و روی در هم به فرانسه حك شده است، می‌دانید كه چقدر مبارزه شما در قلب ما جا دارد و با آنچه كه امروز در كشور شما می‌گذرد می‌فهمد كه مبارزه شما مبارزه ما هم هست. این‌ها را الان نمی‌گویم. رژیم بدنام ملاها نه تنها صلح در منطقه را تهدید می‌كند بلكه صلح در جهان را نیز تهدید می‌كند. فكر می‌كنم كه این قابل تحمل نیست و نباید آنرا تحمل كنیم. جنبش ومبارزه شما شجاعانه است و می‌دانیم كه هواداری از جنبش شما برای كسانی كه مبارزه می‌كنند و آزادی‌خواه و خواستار دمكراسی هستند سخت است و بدترین رفتار و جنایات علیه آن‌ها صورت می‌گیرد.
راستی چرا از شما باید حمایت كرد؟ دوستان و شیفتگان آزادی و دمكراسی باید در مقابل كسانی كه می‌خواهند آزادی را پایمال كنند، باهم متحد شوند و از یكدیگر حمایت كنند. هم‌چنین باید از شما حمایت كرد به‌خاطر این كه جنبش شما كاری را كه می‌خواهد انجام بدهد اعلام می‌كند : دمكراسی، برگزاری انتخابات آزاد با نظارت ارگان‌های بین‌المللی، مخالفت با حكم اعدام، مخالفت با شكنجه، كه شما می‌خواهید به ارتكاب آن‌ها دركشورتان پایان دهید. هم‌چنین شما خواستار برابری میان زن و مرد هستید.
وقتی كه می‌بینیم پلیس سیاسی ـ مذهبی در كشور شما زنان را به‌خاطر نحوه لباس پوشیدن‌شان مورد آزار قرار می‌دهند و آن‌ها را اذیت می‌كنند كه چرا به سبك غربی لباس پوشیده‌اند، این‌ها قابل قبول نیست. به‌همین خاطر است كه ما در این‌جا در كنار شما هستیم، به‌همین خاطر است كه ما آرزو میكنیم مبارزه شما هر چه بیشتر شناخته شود و به یمن آنچه كه گذشته است و به یمن آگاهی كه نسبت به مبارزه شما ایجاد شده است، به شما در ورودی شهرداری گفتم كه نسبت به پیروزی شما هیچ تردیدی ندارم.
طبعا خیلی از افراد مورد بدرفتاری قرار خواهند گرفت، قطعا تغییر هیچ رژیمی متأسفانه بدون قربانی نخواهد بود ولی آرزو نمی‌كنم و ببخشید كه این را می‌گویم، ولی تا زمانی كه ایران آزادی‌اش را كسب كند كشته‌های دیگری خواهند بود. اما زمانی خواهد رسید، مثل امروز كه دیدیم هوا باز شده است، روزی فرا می‌رسد كه خورشید به ظلمت پایان می‌بخشد. در كشور شما الان ارتجاع و ظلمت حاكم است اما به یمن آنچه كه امروز در تهران می‌گذرد، همانطور كه در یادبود لرد اسلین در اور سور‌اواز گفتیم، دیوار هر چه ضخامت و بلندی‌اش باشد بالاخره فرو می‌ریزد. روشن است كه ابتدا ترك بر می‌دارد و الان همین اتفاق افتاده است، ولی دیوار فرو خواهد ریخت. و به اهالی مانی آن وكسن و كسانی كه در مراسم گردهم خواهند آمد، رسماً خواهم گفت كه الان در سال ۲۰۱۰هستیم و بیست سال می‌شود كه نلسون ماندلا از زندان آزاد شده است. چیزهایی مثل این در تاریخ باقی می‌ماند و در اذهان باقی می‌ماند. ۲۰سال است كه دیوار برلین نیز فرو ریخته است. دیوار برلین به یك‌باره فرو نریخته است. بلكه این امر، نتیجه مبارزه‌یی طولانی و صبر و مشكلات بسیار بود.
نتیجه این‌كه خانم رئیس‌جمهور، می‌خواهم شخصا برای شما و برای دوستان شما و برای فرزندان ایران و برای مردم ایران آرزو كنم كه به آنچه كه شایسته‌اش هستند و آن آزادی و دموكراسی كه ما از آن برخورداریم دست پیدا كنند. می‌دانم كه روزی كه شما در ایران در حاكمیت باشید مردم ایران به« برادری» نیز دست خواهند یافت.
واقعاً به شهر مانی آن وكسن خوش آمدید، این‌جا را خانه خودتان بدانید مثل اورسوراواز و مثل همه فرانسه و همه جا، چرا كه كسانی كه برای آزادی مبارزه می‌كنند همه جا خانه آن‌ها است.
با افتخار بسیار و با احساسات و علاقه، این مدال افتخار طلای شهر مانی آن وكسن را كه نام شما بر آن حك شده است تقدیم می‌كنم. این هدیه ناقابلی برای شماست.
خانم رئیس‌جمهور، همانطور كه بارها با لبخند به شما گفتم، آرزو می‌كنم كه خیلی سریع و هر چه سریع‌تر ما را به تهران دعوت كنید و ما نیز از خورشید ایران بهره ببریم. از شما به‌خاطر مبارزه‌تان تشكر میكنیم.
