سخنرانی در کنفرانس مقر اروپایی سازمان ملل در ژنو
حضار محترم، آقای رئیس
روز همگی به خیر
من امروز به مقر ملل متحد آمده‌ام؛ به خانه مشترک ملت‌های جهان.به جایی که همه برای حقوق‌بشر، صلح و دمکراسی و پیشگیری از کشتار، به آن امید بسته‌اند. جایی که فلسفه وجودی‌اش از روز تأسیس در ۶۶سال پیش، پاسخ دادن به فریاد دردمند خلق‌هایی است که جان و امنیت و کرامتشان در خطر است و صدایشان شنیده نمی‌شود.
سوال کلیدی این است که آیا در بهار عرب که مردم خاورمیانه و شمال آفریقا علیه دیکتاتوریها به‌پاخاسته‌اند، مسئولیت سازمان ملل بیشتر می‌شود یا کمتر؟ و راستی در این کشاکش بزرگ، جای آن کجاست؟
در این لحظه استثنایی از تاریخ منطقه و جهان، به نظر من، تعهدات ملل متحد و نهادهای آن صدچندان شده است.
این تعهدات به خصوص نسبت به مردم و مقاومت ایران بسیار مهم است. زیرا دیکتاتوری حاکم بر ایران بدترین نوع دیکتاتوری در جهان امروز است و می‌تواند دستاوردهای بهار عرب را به‌یغما ببرد. موضوع بحث من طرح این سوال است که چرا سازمان ملل در ایفای مسئولیت اخلاقی و تاریخی خود تعلل‌می‌کند و چرا اقدام‌هایش با کندی و تأخیر صورت می‌گیرد؟
اما ابتدا مایلم از سازمان‌های غیردولتی برگزار کننده این اجلاس و توجه آنان به حقوق‌بشر ایران و مسأله اشرف سپاسگزاری کنم. هم چنین مایلم قدردانی خودم را از خانم میتران به عنوان مدافع بزرگ حقوق‌بشر که همواره پیشتاز دفاع از مردم و مقاومت ایران بوده است ابراز نمایم.
از حضور شخصیت‌های مدافع حقوق‌بشر و آزادی ایران در این اجلاس خوشوقتم. به‌ویژه به آقایان دکتر آلخو ویدال کوادراس نائب رئیس پارلمان اروپا، استراون استیونسون و پائولو کازاکا که جنبش بینالمللی دفاع از اشرف را شجاعانه رهبری کرده‌اند، درود می‌فرستم.
دمکراسی، حقوق‌بشر و صلح و حق پناهندگی که حفاظت از آن در کانون تعهدات سازمان ملل است، از احترام عمیقی نزد مقاومت ایران برخوردار است.
۱۲۰هزار تن از اعضای این مقاومت برای همین آرمان‌ها در پیکار با فاشیسم مذهبی جان باخته‌اند.
و من یک آرزو دارم که روزی ایران، سرزمین آزادی و دمکراسی و برابری و صلح و همزیستی و حقوق‌بشر و احترام به حقوق بین‌الملل گردد.
در این مبارزه سخت، مردم ایران همیشه انتظار دارند که سازمان ملل را در کنار خود ببینند. اما درست به عکس، در حالی‌که ملل متحد به بی‌عملی خود نسبت به اعدام‌ها در ایران و سرکوب در اشرف ادامه میدهد، همزمان با همین جلسه، سازمان ملل رئیس‌جمهور جانی ملایان را در اجلاس مجمع عمومی در نیویورک پذیرفته است. این خلاف علت وجودی سازمان ملل است.
در ماه سپتامبر که هنوز به پایان نرسیده، ملاها ۲۳نفر را تنها در یک روز اعدام کردند
از ابتدای امسال ـ ظرف هشت ماه ـ تعداد اعدام‌های علنی و غیر علنی به ۴۹۰نفر رسیده است. درماه سپتامبر تقریبا هر هشت ساعت یک نفر اعدام می‌شود
اعتراضات به طور خشونت باری سرکوب می شوند. صدها نفر به خاطر شرکت در قیام‌های مردم ارومیه و تبریز دستگیر شده‌اند. زندانیان، به‌ویژه زندانیان عضو مقاومت یا اعضای خانواده‌های ساکنان اشرف، تحت شرائط طاقت‌فرسایی هستند.
جای تأسف است که در اجلاس اخیر شورای حقوق‌بشر ملل متحد، کمیساریای عالی حقوق‌بشر اشاره‌یی به موضوع نقض حقوق‌بشر ایران نکرد.
اکنون، خامنه‌ای از سقوط قذافی و تزلزل دیکتاتور سوریه این درس را گرفته است که هر چه زودتر بمب اتمی به‌دست بیاورد، و موضع خود در عراق را محکم کند. البته پروژه اصلی او سرکوب جامعه ایران و در کانون آن اشرف است.
می‌بینید که پس از هر قیام در ایران، آن‌ها به اشرف حمله می‌کنند. ماه گذشته پروفسور ژان‌زیگلر، نایب رئیس کمیته مشورتی شورای حقوق‌بشر ملل متحد در همین‌جا گفت اشرف کانون تشعشع ارزش‌های دمکراتیک است و مستمراً مشروعیت رژیم ستمگر را از بین می‌برد.
بنابراین توطئه برای انهدام اشرف درضدانسانی‌ترین شکل خود ادامه می یابد.
کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد با بیانیه ۱۳سپتامبر خود درباره استاتوی ساکنان اشرف، اولین قدم را در به‌رسمیت شناختن استاتوی قانونی و حقوق ساکنان اشرف برداشته است. این یک قدم بسیار لازم اما ناکافی است.
کمیساریای عالی پناهندگان ساکنان اشرف را برطبق قانون بین‌الملل، پناهجو اعلام کرده است. کمیساریا تصریح می‌کند «قانون بین‌الملل ایجاب می‌کند که آن‌ها باید قادر باشند از حفاظت بنیادین امنیت و رفاه برخوردار باشند». به‌علاوه، از دولت عراق می‌خواهد که ضرب‌الاجلش را برای بستن اشرف تمدید کند.
با درنظرگرفتن عدم احترام به حقوق بین الملل توسط عراق در حال حاضر، مسئولیت‌هایی را که همین بیانیه متوجه طرف‌های مختلف می‌کند خاطرنشان می‌کنم
نخست، ضروری است که دبیر کل ملل متحد و یونامی شناسایی بین المللی حفاظت اشرف را بر روی زمین و در صحنه عملی تضمین کنند. این با دستور دبیرکل امکان‌پذیر می‌شود. به این‌منظور، ضروری است دبیرکل اعلام کند که اشرف یک منطقه غیرنظامی و تحت نظارت دائمی ملل متحد است. هم‌چنین دستور استقرار ناظران ملل متحد در اشرف را صادر کند. اگر تیم ناظران ملل متحد پس از ژوئیه ۲۰۱۰اشرف را ترک نکرده بود، قتل عام ۱۹فروردین واقع نمی‌شد یا ابعاد آن بسیار محدود بود.
دوم، خود کمیساریا برای ممانعت از حملات رژیم و عوامل دست‌نشانده آن در عراق، موقعیت پناهندگی همه ساکنان اشرف را بطور کامل به‌رسمیت بشناسد.
سوم این که ایالات متحده باید در تأمین و تحقق حقوق و حفاظت های تأکید شده در بیانیه کمیساریا مشارکت کند. مشخصاً آمریکا باید از نقض حقوق ساکنان اشرف توسط دولت عراق ممانعت کند.
این روشن است که ایالات متحده تا این تاریخ، در پاسخگویی به تعهدات خود نسبت به حفاظت ساکنان اشرف، اهمال کرده است. اما این، مسئولیت سازمان ملل در قبال ساکنان اشرف را بیشتر می‌کند، نه‌کم‌تر.
وانگهی، اگر ایالات متحده باز هم از تأمین حفاظت تیم ملل متحد در اشرف خودداری کند، مقاومت ایران آمادگی دارد هزینه حفاظت ناظران ملل متحد را تأمین کند.
هم چنین می خواهم به دولت سوییس به عنوان ضامن کنوانسیونهای ژنو فراخوان بدهم تا به اقدامات عاجل جهت تضمین حفاظت ساکنان اشرف دست بزند.
سرانجام، کمیساریای عالی حقوق‌بشر را فرا می‌خوانیم که وظایفی را که در پنج ماه گذشته بر زمین مانده، ایفا کند.
اگر تحقیقات مربوط به کشتار ۸آوریل که ضرورت پیگیری آن توسط خانم پیلای نیز مورد تاکید قرار گرفته، انجام شده بود ، بسیاری فشارهای ضدانسانی علیه ساکنان اشرف از جانب آخوندها و دست نشاندگان عراقی‌شان وارد نمی‌شد.
ـ آیا ادامه شکنجه روانی با ۳۰۰بلندگو، یک فاکت عمده نقض حقوق‌بشر نیست؟
ـ آیا احداث ایستگاه شنود و پارازیت وزارت اطلاعات آخوندها در کنار اشرف، یک سرکوبگری آشکار نیست؟
ـ آیا محروم کردن آسیب دیدگان حمله ۸آوریل و بیماران حاد، از دسترسی به پزشک و درمان، یک‌شکنجه نیست؟
ـ ضرب‌الاجل دولت عراق برای کشتار بعدی در پایان سال توسط کمیساریای حقوق‌بشر به سکوت برگزار می‌شود. حتی در گزارش خود به شورای حقوق‌بشر در ماه ژوئن و سپتامبر، هیچ اشاره یی به موارد نقض حقوق‌بشر علیه ساکنان اشرف نشده است.
ـ و وقتی‌که خانواده‌های ساکنان اشرف به سازمان ملل مراجعه می‌کنند آن‌ها را به کشورهای عضو ارجاع می‌دهند و کشورهای عضو آن‌ها را به سازمان ملل.
اکنون ۱۵۰روز است که صدها تن از ایرانیان و اعضای خانواده‌های ساکنان اشرف در برابر نهادهای ملل متحد در ژنو تحصن کرده، بر حفاظت بینالمللی ساکنان اشرف پافشاری می‌کنند.
ما ایالات متحده ،اتحادیه اروپا و هم‌چنین دولت سوئیس را فرا می‌خوانیم که تا تحقق یک راه حل صلح‌آمیز و پایدار، حفاظت ساکنان اشرف را تأمین کنند.
ما بار دیگر سازمان ملل و یونامی را فرا می‌خوانیم که وظایف خود را برای جلوگیری از هرگونه حمله و اذیت و آزار به ساکنان اشرف به‌اجرا بگذارند.
و کمیساریای عالی حقوق‌بشر را به کنار گذاشتن سکوت خود نسبت به اعدام‌ها و شکنجه زندانیان فرامی‌خوانیم. درخواست مشخص مقاومت ایران ارجاع پرونده نقض حقوق‌بشر ایران به شورای امنیت ملل متحد است.
از همه شما متشکرم.
- برچسب‌ها:اروپا, اشرف, اعدام, خاورمیانه, رژیم آخوندی
