کنفرانس اشرف ـ ایران ـ چشم‌اندازهای نوین
تالار ویکتوریا ـ ژنو
با سلام و درود و تبریک به همه متحصنین در مقابل ملل متحد در ژنو که با پایداری در بیش از ۱۵۰روز، در سرما و گرما، به اولین خواسته خود برای حفاظت از ساکنین اشرف دست یافتید. خسته نباشید. مطمئنا شما صدای مردم و مقاومت ایران را به گوش جهانیان میرسانید و با پایداریتان به‌سهم خود میتوانید دستیابی به‌حقوق و حفاظت ساکنان اشرف را محقق سازید.
محاصره اشرف و آزار و شکنجه و تهدید اشرفی‌ها به‌طور روزانه، با اضافه کردن دکل‌های پارازیت و شنود و بلندگوها و تهدید به بستن اشرف توسط مقامات عراقی، گسترش می یابد. اما حضور و پایداری و دادخواهی شما در ژنو، به آن‌ها اخطار می‌دهد که تمامی این اعمال آن‌ها ثبت خواهد شد و لاجرم روزی باید پاسخگوی آن باشند. درود بر شما اشرف‌نشان‌ها و بر صبر و پایداری و بر عزم جزمتان.
دوستان عزیز!
امروز در ژنو، در شهر حقوقبشر، شهر سازمان‌های بین‌المللی و حقوق بین‌الملل و شهرکنوانسیون‌های بین‌المللی و محل فعالیت دکتر کاظم رجوی شهید بزرگ حقوقبشر ایران که جان بر سر آرمان حقوقبشر مردم ایران نهاد، گرد آمده‌ایم تا در مورد یکی از جدی‌ترین مسائل حقوق‌بشری و یکی از بزرگ‌ترین موارد نقض حقوق بین‌الملل و کنوانسیونهای ژنو، صحبت کنیم؛ در مورد زندان بزرگ ایران که ۸۰میلیون نفر روزانه زیرسرکوب ملاها هستند و در مورد اشرف که ۹سال است ساکنانش در حبس خانگی بسر می‌برند و هر روز و هر ساعت، حقوق انسانی‌شان نقض می‌شود. و این یک واکنش جدی و سریع از طرف مراجع بین‌المللی و دولت‌ها می‌طلبد.
خوشبختانه در این‌جا دوستان گرامی سوئیسی را می‌بینم و شخصیت‌های بسیار محترم از آمریکا، آلمان، ایتالیا، انگلیس، ایرلند و پرتغال و سایر کشورها که در مبارزه علیه این بی‌عدالتی پیشتازند. به‌همه آن‌ها درود می‌فرستم. گروهی از متحصصان شجاع در این اجتماع حضور دارند. آن‌ها ۱۵۰روز است در حمایت از اشرف در برابر دفاتر سازمان ملل در ژنو ایستاده‌اند. در همین ساعت‌ها هزاران ایرانی در نیویورک نسبت به‌حضور احمدی نژاد در سازمان ملل دست به اعتراض زده اند. آن‌ها فریاد می‌زنند که احمدی نژاد قاتل، نماینده مردم ایران در سازمان ملل نیست.
از همین‌جا خطاب به آن‌ها و خطاب به شما متحصنان در ژنو می‌گویم:
شما نه فقط برای مردم ما، بلکه برای تمام دنیا مایه افتخارید. زیرا پرچم‌دار آزادی و حقوقبشر ایرانید. دیروز در جلسه‌یی در سازمان ملل متحد، بر خواست شما یعنی حفاظت بین‌المللی اشرف تأکید کردم.
کمیساریای عالی پناهندگان اعلام کرده است که ساکنان اشرف بر طبق قانون بین‌الملل، پناه‌جویان برخوردار از حفاظت‌های بنیادی محسوب می‌شوند. البته این گام مثبت ولی ناکافی است و کمیساریا باید قدم‌های بعدی را بردارد.
اکنون برای بستن راه قتل‌عام بعدی، دبیر کل ملل متحد باید اشرف را یک منطقه غیرنظامی و تحت نظارت ملل متحد اعلام کند . هم‌چنین باید دستور استقرار ناظران ملل متحد در اشرف را صادر کند.
کما این‌که کمیساریای عالی حقوقبشر باید هر چه زودتر تحقیقات مستقل و شفاف و کاملی درباره حمله ۸آوریل انجام دهد.
این‌ها اقدامات ضروری است زیرا دولت عراق بر اولتیماتوم خود، برای بستن اشرف، روزانه اصرار می‌ورزد
انجام این وظایف فقط به سود مردم ایران نیست، بلکه اعتبار سازمان ملل را نزد مردم خاورمیانه بالا می‌برد.
حضار محترم
موضوع اشرف، مساله کانونی یک بحران بزرگ‌تر است؛ بعنی بحران ایران. این موضوع از یک طرف بازتاب پایداری مردم ایران برای کسب آزادی است، از طرف دیگر، وضعیت رژیم را منعکس می‌کند.
می‌دانید که رژیم ایران در یک بحران چهار وجهی گرفتار است که عبارتند از:
۱ـ یک جامعه عمیقا ناراضی. سه هفته پیش به‌رغم سرکوب گسترده، شاهد قیام‌ها در ارومیه و تبریز بودیم.
۲ ـ انقلاب‌ها در منطقه خطر قیام‌ها در ایران را برای ملاها بیشتر کرده است. به علاوه باعث تجزیه جبهه منطقه‌یی رژیم شده است.
۳ ـ ورشکستگی اقتصادی که تورم را به حدود ۲۰درصد رسانده است. نرخ بیکاری۱۷درصد و رشد اقتصادی نزدیک به صفر و صنایع کشور فقط با ۳۰درصد ظرفیت خود کار می‌کنند.
۴ـ بحران‌های درونی رژیم، به‌ویژه جدال خامنه‌ای ـ احمدی نژاد که آخوندهای حاکم، آن‌را بدترین فتنه از شروع تأسیس رژیم توصیف کرده‌اند.
دو هفته پیش، خامنه‌ای در دیدار با اعضای خبرگان گفت: « تقریبا در هشت ماه … چهار تا دیکتاتور » سرنگون شده‌اند. او افزود:« انسان دلش می‌لرزد». خامنه‌ای هم‌چنین در یک جلسه محرمانه با اعضای شورای عالی امنیت رژیم گفته است: «اگر ما به‌طرف مرزها نرویم، مرزها به طرف ما خواهند آمد».
حال، سئوال اساسی این است که با وجود این بحران‌ها، چرا ملاها سقوط نمی‌کنند؟ چرا در بهار عرب، قیام‌ها در ایران بالا نگرفته است؟ به‌خصوص که قیام‌های ۲۰۰۹و ۲۰۱۱این فرضیه را باطل کرد که گویا ملاها از حمایت مردم ایران برخوردارند.
مردم ایران به‌ویژه نسل جوان عمیقا از این رژیم بیزارند. مردم ایران در مبارزه با این رژیم، فداکاری زیادی کرده‌اند. اعدام ۱۲۰هزار تن از فرزندان شجاع ایران، گواه این فداکاری است. بر آیند این فداکاری‌ها وجود یک جنبش سازمان‌یافته با یک برنامه دمکراتیک است.
با این‌همه، چه چیزی ملاها را سرپا نگه داشته است؟
نخستین دلیل، این است که سرکوبگری این رژیم با هیچ یک از دیکتاتوری‌های جهان امروز قابل مقایسه نیست. این رژیم، دست‌کم ۷۰نهاد سرکوبگر دارد. در واقع تمام رژیم به صورت یک ماشین سرکوب است. مهم‌ترین مقام‌های این رژیم، از جمله رئیس‌جمهور آن، شکنجه‌گران قهار زندان‌های سیاسی بوده‌اند. از اقتصاد ایران تا رادیو تلویزیون، مطبوعات، مساجد و قضاییه، همه جزیی از پروژه سرکوب‌اند. دبیرستان‌ها با دوربین‌های مداربسته کنترل می‌شود. دانشگاه‌ها مثل پادگان است. فاشیسم مذهبی خصوصی‌ترین امور زندگی مردم را هم تحت کنترل دارد.
دومین عامل، کمک غرب است. اگر دولت‌های غرب به ملاها کمک نمی‌کردند، این رژیم دوام نمی‌آورد.
کلمه مماشات، گویای این سیاست نیست.
زیرا از یک‌طرف دولت‌های غرب، راه جنبش مقاومت را با لیست تروریستی بسته‌اند. از سوی دیگر دست رژیم و عواملش در عراق را علیه مجاهدان اشرف باز گذاشته اند و در عین حال در مقابل موج سرکوب و اعدام در ایران سکوت کرده‌اند. به این ترتیب، آن‌ها عملا در سرکوب مردم ایران مشارکت فعال دارند.
در مقابل سرکوب وحشیانه فاشیسم دینی، مردم ایران برای کسب آزادی به‌یک جنبش سازمان یافته نیازدارند. سیاست‌های غربی در سرکوب این جنبش با رژیم ایران همراه شده اند. با برچسب تروریستی، عمر رژیم ملاها را طولانی کردند.
شما قیام‌های سال ۲۰۰۹ایران را به‌یاد دارید. برخی می‌گویند در آن موقع آمریکا بی‌طرف بود. اما متاسفانه این طور نبود. درست هم‌زمان با قیام‌ها، آمریکا حفاظت اشرف را به یک دولت دست‌نشانده خامنه‌ای درعراق واگذار کرد. این بزرگ‌ترین هدیه به ملاها بود. بدون این واگذاری، خامنه‌ای نمی‌توانست در سال ۲۰۰۹به اشرف حمله کند. در این صورت وضع قیام‌ها در ایران متفاوت بود.
برخی می‌پرسند علت این سیاست اشتباه چیست؟ این آمریکاست که باید پاسخ بدهد که چرا به اشتباه خود در مورد کودتا علیه دکتر مصدق و به اشتباه خود در حمایت تمام عیار از شاه و به فضاحت ایران کنترا امروز به صورت زیان بارتری ادامه می‌دهد.
در سال ۱۹۹۷آن‌ها مجاهدین را در لیست گذاشتند. زیرا می‌خواستند میانه‌روهای موهوم در درون فاشیسم مذهبی را تقویت کنند. در سال‌های اخیر ایالات متحده بازهم برای دل‌جویی از رژیم ایران و رژیم دست‌نشانده‌اش در عراق، به وظایف و مسئولیت‌هایش در قبال ساکنان اشرف پشت کرد.
برخی می‌پرسند دولت‌های غرب از یک طرف ملاها را تحریم کرده‌اند. از طرف دیگر مقاومت را تحت فشار گذاشته‌اند. چرا این تناقض وجود دارد؟
تا وقتی دولت‌های غرب دست و پای مقاومت را بسته‌اند، تحریم‌ها جدی نیست.
سازمان مجاهدین نیروی تغییر است. وقتی نیروی تغییر به بند کشیده می شود، دیگر اقدامات بی‌تاثیر می‌شود.
در سال۲۰۱۰ در میان ۱۵کشور نخست صادرکننده به ایران، ۸کشور اتحادیه اروپا وجود دارند. آن‌ها درمجموع، حدود ۱۲هزار نوع کالا به ایران فروخته‌اند. تقریبا تمام آن کالاها صنعتی است. ملاها صنایع نظامی و اتمی را با همین کالاها تامین می‌کنند. به علاوه، خریدار بخش عمده این کالاها شرکت‌های وابسته به سپاه پاسداران‌اند.
دوستان عزیز
در برابر تمام فشارها، خوشبختانه مقاومت مردم ایران پایداری کرده و ریشه‌داری و مشروعیت خود را اثبات کرده است.
خوشبختانه برخلاف دولت‌های غرب، کنگره آمریکا و پارلمان‌های اروپایی و شخصیت‌های شریف در آمریکا و اروپا، جنبش بزرگی در حمایت از آزادی مردم ایران و دفاع از اشرف تشکیل داده‌اند. ما اروپا و آمریکا را به همین شخصیت‌های والامقام می‌شناسیم.
حاکمیت دیکتاتوری در ایران رو به زوال است و هر کس سرنوشت خود را بیش از این به رژیم ایران گره بزند، قطعا زیان خواهد کرد.
حذف نام مجاهدین از لیست وزارت خارجه آمریکا و تامین حفاظت ساکنان اشرف تا تعیین تکلیف نهایی آن‌ها، عینی‌ترین شاخص در شرایط کنونی است که نشان می‌دهد ایالات متحده در کدام جبهه ایستاده است.
هم‌چنین از دولت سوییس به‌عنوان حافظ کنوانسیونهای ژنو می‌خواهم در حفاظت از ساکنین اشرف اقدام عاجل بنماید.
به‌رغم این حملات، بساط دیکتاتوری آخوندی به‌وسیله مردم و مقاومت ایران برچیده خواهد شد. من روزی را می‌بینم که تهران دیگر پایتخت سرکوب و صدور تروریسم نیست، بلکه شهر حقوقبشر است. شهر الهام‌بخش برابری زنان و مردان، شهری بدون اعدام و شکنجه، شهر برگزیده ملل متحد و سازمان‌های بین‌المللی و شهر آزادی و دمکراسی.
من به آمدن آن روز، با تمام قلبم ایمان دارم.
از همه شما متشکرم
- برچسب‌ها:اروپا, اشرف, اعدام, رژیم ایران, نقض حقوق بشر
