کنفرانس بین‌المللی پاریس با حضور مریم رجوی

شخصیت‌های والامقام، صاحب‌نظران محترم،
دوستان عزیز
امروز روز جهانی حقوق‌بشر است. شصت و سومین سالگرد روزی که مجمع عمومی ملل متحد اعلامیه جهانی حقوق‌بشر را به‌عنوان «آرمان مشترکی برای تمام ملت‌ها» تصویب کرد.

نسبت به همه‌ زنان و مردان شجاعی که برای این آرمان مبارزه کردند، ادای احترام می‌کنیم. امروز صدای پروفسور کاظم رجوی، شهید بزرگ حقوق‌بشر ایران را دوباره می‌شنویم که گفت ما تاریخ حقوق‌بشر را با خون خود می‌نویسیم.
شجاعان و قهرمانانی همچون ۱۲۰هزار از بهترین فرزندان مردم ایران که در سه دهه گذشته توسط آخوندها اعدام شده‌اند، و از جمله ۳۰هزار زندانی سیاسی سرفرازی که در سال۶۷قتل‌عام شدند، از حقوق‌بشر، آرمانی رزم‌آور و پیشتاز ساخته‌اند.
زنان و مردانی که در اشرف در سخت‌ترین اوضاع و در شرایط مرگ و زندگی پایداری می‌کنند، پرچم‌داران سرفراز همین آرمان‌ حقوق‌بشر هستند.

پیام مقاومت‌کنندگان در اشرف و پیام به‌پا خاستگان در سوریه و سراسر خاورمیانه این است: دیگر دیکتاتورها نمی‌توانند به بهانه حق حاکمیت، مردم تحت سلطه خود را در خون و فاجعه غرق کنند.
اما پیشرفت آرمان حقوق‌بشر در جهان امروز با دیوار قطور سیاست‌ها و منافع عقب‌مانده رو به رو است. از یک‌طرف دیکتاتوری‌هایی که قدرت خود را با سرکوب و جنایت حفظ می‌کنند. از طرف دیگر دولت‌ها و زمام‌دارانی که از سر وادادگی و یا به دلیل منافع حقیر در برابر این توحش سکوت می‌کنند.

حلق‌آویز جوانان ایرانی در خیابان‌ها، شکنجه بی‌رحمانه زندانیان سیاسی توسط دژخیمان خامنه‌ای، محاصره ضدانسانی ساکنان اشرف و هم‌چنین شکنجه روانی ۲۴ساعته آن‌ها با ۳۰۰بلندگوی گوش‌خراش، در برابر انظار همگان است. سکوت نسبت به این فجایع، دیکتاتوری‌های لرزان را جری ترکرده است. به این سکوت باید خاتمه داده شود. این نیاز جامعه بشری در سطح بین‌المللی است.

دوستان عزیز!
به‌رغم تمام توطئه‌ها و فشارهای رژیم ملاها و دولت دست نشانده‌اش در عراق، امروز جهان در کنار ساکنان اشرف است.
چهار روز پیش در اجلاس شورای امنیت، نماینده ویژه دبیر کل ملل متحد خواستار به‌تعویق افتادن ضرب‌الاجل سرکوب‌گرانه دولت عراق شد. او خواستار حفاظت جان‌های ساکنان اشرف شد و تاکید کرد هیچ راه‌حلی بدون موافقت ساکنان اشرف، قابل قبول نیست.
سه روز پیش، نمایندگان کنگره آمریکا، در یک جلسه استماع بسیار قوی و دو حزبی با انتقاد شدید به بی‌عملی دولت آمریکا، یک صدا ضرب‌الاجل دولت عراق و ایده جابه‌جایی اجباری آن‌ها را محکوم کردند.

روز گذشته بارونس اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا بر اولویت امنیت ساکنان اشرف تأکید کرد.
در روزهای اخیر، هم‌چنین شمار فزاینده‌یی از دولت‌ها شامل هلند، کانادا، بلژیک، انگلستان و استرالیا خواهان تمدید ضرب‌الاجل دولت عراق شده‌اند.
پیش از این نیز، پارلمان اروپا، مجمع پارلمانی شورای اروپا، بسیاری از پارلمان‌های جهان، کمیسیون حقوق‌بشر پارلمان عراق و ۸۵عضو این پارلمان، شماری از مقام‌های ارشد عراق، ازجمله معاون رئیس جمهور و معاون نخست‌وزیر عراق این ضرب‌الاجل را مردود شناخته‌ و قویا جابه‌جایی اجباری را محکوم کرده‌اند.
در بیانیه‌یی که شمار امضاکنندگان آن تاکنون به یک میلیون و پنجاه هزار نفر رسیده، مردم عراق تصریح می‌کنند که «ضرب الاجل بستن اشرف و جابه‌جایی اجباری ساکنان آن در داخل عراق، زمینه‌ساز یک حمله و یک فاجعه دیگر است».
بله؛ جهان یک صدا به مظلومیت و حقانیت ساکنان بی‌دفاع و مقاوم اشرف گواهی می‌دهد.

اگر مواضع مقاومت ایران و ساکنان اشرف بر اساس آزادی‌ و حقیقت و عدالت نبود،آیا جهان را این‌چنین، به حمایت برمی‌انگیخت؟ قطعا که نه. اما به‌راستی ساکنان اشرف و همه مدافعان آن‌ها چه می‌خواهند؟ علاوه بر مردود شناختن ضرب‌الاجل جنایت آمیز دولت عراق، آن اصول غیر قابل اغماضی که حداقل حفاظت ساکنان اشرف را تأمین می‌کند. کدام است؟
نخست این که اصل اساسی، حفظ جان و امنیت ساکنان اشرف است. در هر طرحی، باید حفاظت ساکنان اشرف، با تضمین‌های قابل قبول از جانب ملل متحد و آمریکا و اتحادیه اروپا، از جمله با نیروهای کلاه آبی ملل متحد، یا نیروهای آمریکایی و اتحادیه اروپا ، تأمین شود.
دوم این که مجاهدین هیچ نیروی مسلح عراقی را در داخل کمپ خود نمی‌پذیرند. مخصوصا برای امنیت و آرامش ۱۰۰۰زن ساکن اشرف. زیرا تا به‌حال دو بار آن‌ها را قتل‌عام و تهدید به انواع و اقسام شکنجه و اعمال ایذایی کرده اند. نیروهای عراقی نباید هیچ مداخله‌یی در زندگی آن‌ها در خلال انتقال به کشورهای ثالث به‌عمل آورند.
سوم این که مطابق تصریحات گزارش دبیرکل ملل متحد به شورای امنیت، هر راه‌حلی برای اشرف باید با توافق هر دو طرف، یعنی ساکنان اشرف و دولت عراق، باشد.
و چهارم: محاصره و همه اقدامات محدود کننده و تهدید کننده، از جمله کلیه احکام و درخواستهای دستگیری و استرداد، باید لغو شود.

دوستان عزیز!
ساکنان اشرف تا به‌حال بارها اعلام کرده‌اند برای هر راه حلی جز نابودی و تسلیم آماده‌اند. آن‌ها طرح پارلمان اروپا برای بازاسکان در کشورهای ثالث را پذیرفتند و ۷طرح جایگزین هم ارائه کردند. هم‌چنین از نو تقاضای پناهندگی دادند و در حال حاضر از نظر ملل متحد پناهجو محسوب می شوند. آن‌ها همواره آماده مذاکره بوده و هستند، مانند ماه‌های گذشته برای همکاری با ملل متحد آماده‌اند و هر هزینه‌یی را برای تأمین نیروهای حفاظتی خود بر اساس کمک هموطنان‌شان برعهده می‌گیرند. حاکمیت ملی عراق را محترم می‌شمارند؛ اما این به معنی آن نیست که با پای خود به قتلگاه بروند.
همچنان‌که نماینده دبیرکل در جلسه روز سه شنبه شورای امنیت گفت، حاکمیت هرگز نمی‌تواند بهانه‌ای برای نقض سیستماتیک حقوق‌بشر بین‌المللی، حقوق انسان‌دوستانه بین‌المللی و حقوق پناهندگی شود؛ حقوقی که به‌طور سیستماتیک و وحشیانه و خشن در طول سه سال گذشته در مورد ساکنان اشرف، نقض شده است.

از طرف دیگر، تمام انعطاف‌های ساکنان اشرف و تمام ابتکارات دولت‌ها و سازمان ملل متحد و تمام فراخوان‌های عفو بین‌الملل و دیگر سازمان‌های مدافع حقوق‌بشر را تا به‌حال دولت عراق با کارشکنی بی‌وقفه، با تخریب و توقف پروسه کمیساریا، با تلاش برای تعویض جای جلاد و قربانی و مقصر جلوه دادن ساکنان اشرف، پاسخ داده است.
دولت عراق تا به حال نشان داده است که هیچ یک از قول‌ها و تعهداتش درباره همکاری با ملل متحد و جامعه بین المللی، قابل اعتماد نیست؛ زیرا از سه ماه پیش از تلاش سازمان ملل برای بازتأیید پناهندگی ساکنان اشرف جلوگیری کرده است؛ زیرا موضع ملل متحد در خصوص به‌رسمیت شناختن ساکنان به عنوان پناهجو و برخوردار از حفاظت‌های پایه‌یی را به کلی انکار می‌کند، زیرا درخواست کمیساریای عالی پناهندگان و درخواست نماینده دبیرکل ملل متحد برای به تعویق انداختن ضرب‌الاجل را نادیده گرفته است، زیرا درخواست کمیسر عالی حقوق‌بشر را برای انجام یک تحقیق بی‌طرفانه درباره کشتار ۱۹فروردین گذشته نپذیرفته است.
به‌همین دلیل در هرگونه راه‌حلی برای آینده ساکنان اشرف، موضوع حفاظت از جان و امنیت آنان باید توسط جامعه جهانی تضمین شود.

دوستان گرامی!
دولت عراق تلاش می‌کند حملات وحشیانه مکرر خود به ساکنان اشرف، از جمله دو بار قتل‌عام در اشرف، را با شعار حق حاکمیت بپوشاند و توجیه کند.
آیا ۳۰۰ بلندگوی نصب شده در اطراف اشرف توسط وزارت اطلاعات آخوندها، یا ایستگاه‌های شنود و پخش پارازیت، که آرم سپاه پاسداران بر آن حک شده، علامت حاکمیت عراق است؟
این واقعیت که به قول فرماندهان ارتش آمریکا سیاست در عراق توسط فرمانده سپاه قدس تعیین می‌شود، علامت حاکمیت چه کسی است؟
از هنگام تحویل مسئولیت حفاظت اشرف به دولت عراق، ورود کلیه نیازهای ساکنان به داخل کمپ با کنترل شدید و چند باره ماموران امنیتی صورت می گیرد. دولت عراق به بهانه اعمال حاکمیت، مقررات یک زندان را بر اشرف حاکم کرده است. دولت عراق به‌بهانه اعمال حاکمیت، بیمارستان عراق جدید در مجاورت اشرف را به یک شکنجه‌گاه تبدیل کرده است.

همین دیروز رژیم آخوندی یکی از باندهای منفور خود را که بخشی از سپاه قدس است، تحت حمایت دولت عراق به کنار اشرف فرستاد تا دست به تظاهرات بزنند، به‌سوی اشرفی‌ها سنگ و آجر پرتاب کنند و نسبت به حمایت‌های جهانی از ساکنان اشرف واکنش نشان دهند.
در چنین وضعیتی اگر حاکمیت عراق، بهانه‌یی برای اجرای خواست رژیم ایران و از بین بردن ساکنان نیست، پس دیگر چه معنایی دارد؟
به‌همین دلیل است که ما پیوسته بر مسئولیت آمریکا در بحران اشرف تأکید می‌کنیم و از ایالات متحده می‌خواهیم که بر طبق قوانین بین‌المللی، حفاظت ساکنان اشرف را تأمین و تضمین، و از جابه جایی اجباری آن‌ها نیز جلوگیری کند؛ زیرا این، هم در مسؤلیت و هم در توان آمریکاست. باید تاکید کنم که به‌خصوص بعد از سفر مالکی به آمریکا، هرجنایتی که دولت عراق در حق ساکنان اشرف به عمل آورد، آمریکا به‌طور مضاعف در آن سهیم خواهد بود.

آمریکا مسئولیت دارد؛ زیرا بحران کنونی اشرف، محصول بلافصل جنگ آمریکا در عراق است. آمریکا مسئولیت دارد؛ زیرا با تک تک ساکنان اشرف برای تأمین حفاظت‌شان قرارداد امضا کرده است و ما امروز شاهدی از فرماندهان ارتش آمریکا درمورد اشرف داریم که برای شما توضیح خواهد داد، آمریکا مسئولیت دارد؛ زیرا حفاظت اشرف را به دولتی سپرد که دشمنی آن با ساکنان اشرف، روشن بود. آمریکا مسئولیت دارد؛ زیرا سند مصوب ملل متحد درباره آرتوپی را امضا کرده و باید برای ممانعت از جنایت علیه بشریت در اشرف، دخالت کند، آمریکا مسئولیت دارد؛ زیرا در شکل‌گیری دولت کنونی عراق سهم‌ عمده‌یی دارد و آمریکا مسئولیت دارد؛ زیرا از نظر اخلاقی و انسانی نباید در برابر یک جنایت قابل پیشگیری، دست روی دست بگذارد. و سرانجام باید یادآوری کنم که اگر آمریکا باز هم به مسئولیت قانونی اخلاقی خود عمل نکند، این مطلوب‌ترین امتیاز برای ملاهاست.

این چیزی است که بی‌شک مردم آمریکا در انتخابات آینده از آن نخواهند گذشت.
حفظ جان ساکنان اشرف، امر روشنی است. حق آن‌ها برای حیات، چیزی نیست که بتوان آن‌ را بغرنج و نشدنی جلوه داد. هم‌چنان که در جلسه اخیر شورای امنیت، نماینده ویژه دبیرکل تأکید کرد، جان ساکنان اشرف باید حفاظت شود.
وزارت خارجه آمریکا باید ارزیابی‌های بی‌پایه، کهنه و کوته بینانه کارشناسان خود را که مطلوب فاشیسم مذهبی است، دور بیندازد. بی‌عملی در مقابل اراده شوم آخوندها و وابستگان عراقی آن‌ها را باید کنار بگذارند.آن‌ها به بهانه حاکمیت عراق، می‌خواهند حق ارتکاب جنایت علیه بشریت را برای خود به کرسی بنشانند. در مقابل خواست آن‌ها تسلیم نشوید، در ریختن خون فرزندان مردم ایران، خود را سهیم نکنید و به تعهدات خود و به قوانین بین‌المللی و اصل «مسئولیت حفاظت»عمل کنید!
این ضروری است، این لازم است و این در توان شماست.

دوستان عزیز!
در روز جهانی حقوق‌بشر، در حالی که رنج‌های طولانی مردم سرکوب شده در زندان‌ها و سراسر جامعه ایران ادامه دارد، ایمان داریم که مقاومت و پایداری مردم ایران، دیو اختناق را مقهور خود خواهد کرد، فرشته به بند کشیده شده آزادی رها خواهد شد و حقوق‌بشر خیانت شده ایران، احیا می‌شود.
سخنانم را با درود‌های بی‌پایان به ایرانیان شجاعی به پایان می‌برم که ماه‌هاست در ژنو و در واشنگتن، برای دفاع از اشرف در حال تحصن‌اند. آن‌ها ماههاست که در حال تحصن‌اند یا در سراسر جهان در این کارزار شب و روز نمی‌شناسند و هر آن چه که در توان دارند انجام می دهند.
به آن‌ها سخنان مسعود رجوی رهبر مقاومت را یادآوری می‌کنم که گفت: «شما شعله‌های شرف و مقاومت یک خلق در زنجیر را نمایندگی می‌کنید». و چنان که او گفت:« نیروی وجدان و مقاومت ملت ما سرانجام پیروز می‌شود».
از همه شما متشکرم