بنیان‌گذاران مجاهدین پیشوایان آزادی

فدا و صداقت سرلوحه مکتب مجاهدین

من مثل بسیاری از شما این سعادت را نداشتم که حنیف بزرگ را از نزدیک ببینم.
ولی بعد از گذشت ۴۷ سال هنوز وقتی که به ‌‌لحظه اعدام او فکر می‌کنم، از این ضربه عظیم که به‌ جنبش مردم ما وارد شد به ‌خود می‌پیچم و تلخی‌اش را با همه وجود حس می‌کنم.
به‌قول مسعود رجوی: هذا یوم تبرکت به‌ بنو‌امیه. (یعنی) امروز شادند بنی‌شاه و بنی‌خمینی، خاندان‌های ستمگر شاه و شیخ…
تاریخ گواه است و همه می‌دانیم این حنیف بود که نهج البلاغه و سخنرانی‌ها و کلام حضرت علی را از تاریکخانه‌ها بیرون کشید و در میدان عمل زینت مبارزه انقلابی کرد. آنقدر که دو دهه بعد خمینی در ۴ تیر ۱۳۵۹ فغان و فریاد می‌کرد که «تمام حرف‌هاشان هم از قرآن بود و از نهج البلاغه». خمینی همانجا به تیزترین صورت تأکید کرد که «این‌ها (یعنی مجاهدین) با خود قرآن،با خود نهج البلاغه می‌خواهند ما را از بین ببرند». علاوه بر این خمینی با رذیلت، حنیف و شهدای بنیانگذار ما را با زبان آلوده به «دزد سرگردنه» تشبیه کرد.
اما بذری که حنیف کاشت، و شاه می‌خواست آنرا از بین ببرد، باقی مانده و در سراسر ایران روئیده و به گُل نشسته بود. شیخ یارای دیدن آنرا نداشت.
بله، حاضر حاضر گفتن امروز مجاهدین از آن جا، از سپیده دم خونین چهار خرداد، سرچشمه گرفته است.
این گونه بود که ۴ خرداد روز فدای عظیم مجاهدین شد؛ روز ترسیم سرنوشت‌ و افق آینده و روزی که فدا و صداقت سرلوحه مکتب مجاهدین قرار گرفت.
براستی که حنیف به‌عنوان یک راهبر و راهگشای مبارزه انقلابی و ضداستثماری در تاریخ معاصر، شخصیتی است متعلق به‌ تمام مردم و تاریخ ایران و فروغ تابناکی است در تاریخ مبارزه برای آزادی و برابری.
چه توصیف خوب و نغزی درباره حنیف از خود مسعود شنیده‌ایم که همیشه تازه است:
«حنیف بزرگ، نخستین راهبر و راهگشا و مسئول اول من و همه مجاهدین
بالابلند دلبر گلگون عذار من. شیرآهن کوهمرد، برجسته‌ترین رجل انقلابی تاریخ معاصر ایران، مربی و مرشد همه مجاهدان…».
در کوران ضربات ساواک، حنیف در پیامی برای مجاهدین نوشت: «اگر از شکستی که پیش آمده درست درس بگیریم می‌توانیم آن را تبدیل به‌ پیروزی کنیم. آن‌چه که به‌ ما ضربه می‌زند اشتباه ماست، نه هوشیاری و قدرت دشمن. حوادثی که پیش آمد بر ما ثابت کرد که دشمن نه‌ تنها از نظر استراتژی، بلکه در تاکتیک هم ضعیف است».
حنیف از همان شکنجه‌گاه اوین در پیام مشترکی همراه با بنیانگذار دیگر سازمان سعید محسن، به مجاهدین نوشت:
«هر چه دارید در کفه جنگ توده‌یی مسلحانه بگذارید… دل قوی دارید که باز هم خدا با ماست.
همان نیروی عظیمی که ما را به این حد رسانده، قادر است ما را حفظ کند و در کنف حمایت خود گیرد. از هیچ فیضی ما را محروم ندارد و به اذن خودش باز هم بالاتر از این‌ها برساند…»