به‌مناسبت درگذشت بانوی هنر ایران ـ مرضیه

اما صدای او که برای آزادی مردم ایران، برای رزمندگان آزادی و برای اشرفی‌ها خواند، هرگز خاموش نخواهد شد.

ای گل جلوه این بستان بودی       وصلت بر تن عاشق جان بودی
در آن پرتو لبخند شیرین        ای مه درد مرا درمان بودی

در فقدان دردناک همرزم و هم‌راز سفر رفته چه بگویم؟ به همین مناسبت سه روز عزای ملی اعلام می‌کنم. درگذشت دریغ‌انگیز او را به مردم ایران تسلیت می‌گویم که بیش از ۶۰سال است صدای سحرانگیز مرضیه جان و قلب‌شان را از زیبایی و لطافت انسانی لبریز کرده است.
درگذشت او را به جامعه هنرمندان کشورم تسلیت می‌گویم. راستی که مرضیه سمبل اعتراض و شورش هنر ایران علیه فاشیسم سیاه ولایت فقیه بود.
درگذشت او را به شورای ملی مقاومت ایران، به مجاهدین و اشرفی‌ها تسلیت می‌گویم. به‌خصوص به مسعود رجوی که بیش از هر کس گوهر آزادگی و وارستگی مرضیه را شناخت و از آن تجلیل کرد.
سلام و درود به مرضیه؛ بزرگ زنی شجاع و وارسته که شانزده سال پیش با پیوستن به مقاومت مردم ایران و با بذل حمایت و محبت بی‌دریغ، هنر را با آزادگی و کمال انسانی درهم آمیخت.
چنین بود که تمام شهرت و محبوبیتش را در کفه مبارزه برای آزادی مردم ایران نهاد.
بر بالای تانک‌های ارتش آزادی بخش ملی سرود مرگ ظالمان را خواند،
رودر روی آخوندهای زن ستیز صلای اذان سر داد،
به یاد سی هزار مجاهد و مبارز قتل عام شده، ترانه بخوان به نام گل سرخ را خواند،
در این هفت سال پایداری، به‌راستی که همراه و همدل و هم‌زبان اشرفی‌ها شد.
به‌راستی هم‌چنان که مسعود رجوی سال‌ها پیش گفته است: « مرضیه رضایت خدا و خلق و عزت دنیا و آخرت را به‌دست آورد» و رستگار شد.
فقدان او را به خانواده محترمش تسلیت می‌گویم. برای همگان صبر و شکیبایی آرزو می‌کنم و برای او از خدای بزرگ عُلوّ درجات مسألت می‌کنم

مریم رجوی ۲۱مهر۸۹