پیام مریم رجوی به کنفرانس فدراسیون جهانی حقوقدانان زن در آرژانتین

در اين كنفرانس حقوقدانان برجسته زن از كشورهای آمريكا شمالی، آمريكای لاتين، آفريقا و اروپا شركت داشتند و هيئتی از كميسيون زنان شورای ملی مقاومت ايران نيز به این كنفرانس دعوت شده بود. شركت‌كنندگان در اين كنفرانس، به بحث و بررسی علل نابرابری در كشورهای مختلف از نظر قانون و عمل و به‌خصوص در زمينه حقوق پايه‌یی زنان پرداخته و راه حل‌های مختلفی از جنبه‌های حقوقی و قانونی ارائه کردند.
مریم رجوی با ارسال پیامی به این کنفرانس، از اين ابتكار عمل فدراسيون جهانی حقوقدانان زن حمايت كرد.
در این پیام آمده است:

خانم پرزیدنت
خواهران عزیزم
از جانب زنان ایران که برای رهایی از اسارت یک استبداد دینی بنیادگرا در تلاشند، به‌شما درود می‌فرستم.
از خانم ماريا النا الوردين رئیس كنفرانس فدراسيون جهانی حقوقدانان زن و از انجمن آرژانتينی زنان حقوقدان به‌خاطر این ابتکار عالی قدردانی می‌کنم. تلاش‌های ارزنده شما مایه پشتگرمی و شجاعت همه زنان برای دستیابی به جهانی برابر است.
موضوع کانونی این کنفرانس یعنی حق زنان بر جسم خود، به‌عنوان یک حق ذاتی امری است مربوط به‌رهایی نوع بشر. هم‌چنان که سلب این‌ حق، هسته اصلی یک ایدئولوژی عقب‌مانده است که زنان و تمام بشریت را به‌اسارت می‌کشد.
در عصر حاضر، بیش از هرجا این بنیادگرایی اسلامی است که زنان را هدف قرار داده است. از بوکوحرام تا طالبان افغانستان و گروه داعش. اما کانون اصلی تولید و اشاعه بنیادگرایی در خاورمیانه، رژیم آخوندی حاکم بر ایران است.
این رژیم با تروریسم و برنامه بمب‌سازی اتمی شناخته شده است. اما عنصر حیاتی آن اجبار دینی است. محور این اجبارها سلب حقوق اساسی زن است.
درقانون اساسی این رژیم زنان از رهبری، ریاست جمهوری و قضاوت محروم شده‌اند.
در مهم‌ترین قوانین کنونی ایران مانند قانون مدنی و قانون جزا، خشونت علیه زنان نهادینه شده است. ازجمله کاهش سن قانونی ازدواج دختران به ۱۳سال، حق شوهر در طلاق یک‌جانبه، حق شوهر در جلوگیری از اشتغال زن و کنترل رفت و آمد زن از خانه و تعیین دیه زن به‌اندازه نصف دیه مرد و معافیت پدر یا جد از قصاص قتل دختر.
این قوانین، راه‌ خشونت‌های وحشیانه نسبت به‌زنان را باز کرده است. از جمله قتل‌‌های ناموسی که در آن دختران قربانی خشم یا سوء‌ظن مردان خانواده می‌شوند.
جای شگفتی نیست که رژیم آخوندها تا امروز از امضای کنوانسیون منع تبعیض علیه زنان سرباز زده است. دو سال پیش یک دختر جوان به‌نام ریحانه جباری را اعدام کردند. جرم او این بود که در برابر تعرض جنسی یک مقام سرویس‌ اطلاعاتی آخوندها ایستادگی کرده و حین دفاع از خود، او را به‌قتل رسانده بود.
شاید کلمه هولناک سنگسار زنان را شنیده‌اید. این مجازات هزاره‌های پیشین را رژیم ملاها در اواخر قرن بیست در ایران احیا کرد و سپس به‌قوانین برخی کشورهای اسلامی سرایت نمود.
حجاب برای زنان اجباری است و باید در محیط کار، کلاس درس، بیمارستان، هنگام خرید و حتی حین رانندگی رعایت کنند. وگرنه، جریمه و شلاق و زندان در انتظار آنهاست. برای تحمیل حجاب، دو سال پیش عوامل رژیم در اصفهان، در خیابان‌ها به‌صورت چندين زن اسید پاشیدند.
آخوندها موانع بسیاری برای ورود زنان به‌بازار کار ایجاد می‌کنند، در حال کاهش تعداد زنان در دانشگاه‌ها هستند و سیاست جداسازی جنسیتی را تشدید کرده‌اند.
این زن‌ستیزی سیستماتیک و بازتولید دائمی مردسالاری، در عین حال مکانیسم کنترل جامعه و حفظ حکومت است.
با این‌همه زنان ایران تسلیم نشده‌اند. از شروع حاکمیت آخوندها، زنان نقش کلیدی در مقاومت علیه این رژیم داشته‌اند. نقش پیشتاز زنان در جنبش مقاومت، ایده برابری را در سطح جامعه گسترش داده است. ما خواهان مشارکت برابر زنان در رهبری سیاسی جامعه در ایران آزاد هستیم.
آخوندها تاکنون ده‌ها هزار زن را به‌خاطر شرکت در مبارزه شکنجه یا اعدام کرده‌اند. عده‌یی از این زنان در قتل‌عام سی هزار زندانی سیاسی در تابستان سال ۶۷ به‌دار آویخته شدند. اکنون یک جنبش دادخواهی در ایران در جریان است که خواستار محاکمه بین‌المللی رهبران رژیم ایران به‌خاطر همین جنایت بزرگ است.
از کنفرانس فدراسيون جهانی حقوقدانان زن در بوئنس آیرس برای حمایت از این دادخواهی و نیز برای حمایت از مبارزه زنان ایران علیه بربریت حاکم استمداد می‌کنم.