بخش‌هایی از مصاحبه مجله فرانسوی ویمن ساید با مریم رجوی، مریم جوی- یک ایران جدید؟
وضعیت زنان، امروز در ایران چیست؟
در یک تصویر کلی، موقعیت امروز زنان ایران این است: یک انرژی متراکم حبس‌شده یا یک فنر فشرده شده که برای جهش و پیشرفت بیتابی می‌کند؛ اما دیوار سربی ولایت فقیه راهاش را سد کرده است.
در جهان امروز، کشوری که یکی از ظالمانه‌ترین شرایط علیه زنان در آن حاکم است، ایران است. آخوندها از روز اول با انواع اجبارها زنان را هدف سركوب و تبعیض سیستماتیک قرار دادند.
از نظر اقتصادی، از جمعیت ۸۰میلیونی ایران، ۴۵ میلیون نفر جمعیت غیرفعال محسوب می‌شوند. نزدیک به ۹۰ درصد این جمعیت غیرفعال زنان هستند. رکود عمیق اقتصادی که از سال ۲۰۰۸ شروع شده قربانیانش زنان هستند. از ۲۴ میلیون خانواده ایرانی یک هشتمشان توسط زنان سرپرستی می‌شوند. که همگی در فقر دردناکی بسر می‌برند.
در یک دهه اخیر ده‌ها هزار زن شغل خود را از دست داده و مشارکت اقتصادی زنان در ایران فقط به ۱۴ درصد محدود شده است. نسبت زنان بیکار دو برابر مردان است، فروش نوزاد، شیوه امرار معاش زنان تیره‌بخت شده است. در تهران کم نیست خیابان‌هایی که در آن آگهی فروش نوزاد نصب شده است. شمار زنان کارتن‌خواب فقط در تهران پنج هزار نفر است و سال به‌سال بر شمار زنان خیابانی اضافه می‌شود.
از نظر قوانین، قانون مدنی ملایان بر پایه تبعیض بین زن و مرد تنظیم شده، زنان نمی‌توانند رئیس جمهور یا رهبر یا قاضی شوند، هم‌چنانكه از بسیاری از مشاغل دیگر محرومند. سهم زنان از ارث نصف سهم مردان است و اعتبار شهادتشان در دادگاه، نصف اعتبار شهادت مردان است و در برخی دعاوی اصلا شهادت زن معتبر محسوب نمی‌شود، حتی دیه قتل یك زن بر طبق قانون آخوندها، نصف دیه قتل یك مرد است.
در قانون جزایی آخوندها حقوق و ارزش انسانی زن نصف حقوق مرد محسوب شده است و این برای خشونت و قتل علیه زنان از جمله قتل‌های ناموسی راه باز کرده است. یک آخوند ارشد رژیم، مكارم شیرازی، چندی پیش با وقاحت گفت: «در بعضى از زنان همواره یك حالت «مازوخیسم» وجود دارد كه گاهى به عللى تشدید مى‌گردد، در این گونه موارد بحرانی و استثنایی، تنبیه ملایم در تسكین روحی آن‌ها مؤثّر است».
احکام شریعت آخوندها، فرهنگ مردسالاری را با رسوم منحطی مثل چند همسری، ازدواج موقت به‌طور گسترده رایج کرده است.
در قوانین آخوندها در قبال تجاوز به زنان، سهل‌گیری آشكاری وجود دارد. دادگاه‌های رژیم به تظلم‌خواهی قربانیان تجاوز چندان اعتنایی نمی‌كنند. و زنانی كه در برابر این نوع خشونت از خود دفاع می‌كنند مانند ریحانه جباری دختر جوانی که در سال ۱۳۹۴ در تهران اعدام شد، به‌دار آویخته می‌شوند.
در خانواده، زنان باید باید تابع همسرشان باشند، از حق طلاق محروم‌اند و اگر جدا شوند حق سرپرستی کودک خود را ندارند. همچنین اعمال حق مالكیت، مسافرت، خروج از خانه و حتی انجام برخی عبادت‌ها به تصمیم‌ها و خواست‌های مردان مشروط شده است.
خامنه‌ای، در شهریور ۱۳۹۵دربیانیه‌یی اعلام کرد که نقش زنان مادری و خانه‌داری است و نقش مردان پدری و اقتصادی است. وی همچنین خواستار تقویت سیاست‌های دولتی برای افزایش فرزندآوری مادران شد.
روش محوری این رژیم برای سرکوب و تحقیر زنان، تحمیل حجاب اجباری است. برای اجرای این قانون، آن‌ها کاری کرده‌اند که زنان ایران در همه جا دائماً احساس ناامنی می‌کنند. زیرا یک عملیات کنترل دائمی در کار است که در آن زنان پی‌درپی مورد مؤاخذه قرار می‌گیرند، دستگیر می‌شوند و تحقیر و مجازات می‌شوند. در سال ۱۳۹۵ فرمانده نیروی انتظامی گفت: به‌طور متوسط روزانه ۲۰۰۰ زن به‌دلیل عدم رعایت حجاب اجباری دستگیر می‌شوند. برای تحمیل حجاب اجباری ۲۰ نهاد رسمی فعالیت می‌کنند.
آیا درست است که این رژیم زن‌ستیز است؟
بله، و باید توضیح بدهم که علت زن‌ستیزی این رژیم چیست. مردم ایران برای به‌دست آوردن آزادی و دمکراسی، در سال ۱۳۵۷ دیکتاتوری سلطنتی را سرنگون کردند. در آن زمان خمینی توانست از خلأ جنبش‌های آزادیخواه و احزاب دمکراتیک که طی یک پروسه طولانی اختناق در زمان شاه، سرکوب شده بودند، استفاده کند و رهبری انقلاب را سرقت کند. خمینی مرتجعی مستبد بود. بنابراین از هنگام به‌قدرت رسیدن کار محوری‌اش مقابله با خواست‌های دمکراتیک جامعه بود. اما این خواست‌ها بیش از همه توسط زنان نمایندگی می‌شد که در مقیاس میلیونی در انقلاب ۵۷ مشارکت کرده بودند. آن‌ها آگاه شده بودند و دیگر نمی‌خواستند نابرابری و تحقیرشدگی را تحمل کنند.
استبداد مذهبی که خمینی برقرار کرد، می‌خواست با سرکوب زنان، تمام جامعه را به‌بند بکشد.
اما آنچه علت واقعی زن‌ستیزی ملاها نیست، ادعای آن‌ها در مورد اجرای قوانین اسلام است. آن‌ها اسلام را دین نابرابری و اجبار و آیین سرکوب و بهره‌کشی زن معرفی می‌کنند که گویا برای حفظ و تقویت مردسالاری آمده است. این تصویر کاملاً واژگونه‌یی از اسلام است. در حالی‌که قرآن و اسلام زن و مرد را برابر شناخته و هرگونه اجبار و تحمیل در دین را مردود می‌شناسند. اسلام در نخستین سال‌های شروع خود گام‌های بلندی برای احقاق حقوق اجتماعی و اقتصادی زن برداشت که نسبت به‌زمان خود در ۱۴قرن پیش یک انقلاب بزرگ بود. این گام‌ها سمت‌گیری برابری طلبانه داشت.
در کشوری که یک رژیم مذهبی با چنین دیدگاهی نسبت به‌زنان حاکم است، چطور یک زن در رأس اپوزیسیون قرار گرفت؟
موقعیت زنان تحت استبداد مذهبی که امروز بر ایران حاکم است، هیچ تناسبی با جایگاه شایسته زن ایرانی و سطح آگاهی و پیشرفت فکری و مبارزاتی آن ندارد.
از چند دهه پیش از انقلاب مشروطه ایران، زنان ایران برای به‌دست آوردن آزادی و برابری شروع به‌مبارزه کرده‌اند. تلاش زنان ایران در این تاریخ طولانی مملو از شور و پشتکار است. چهره‌های بزرگ و نامداری از زنان در عرصه شعر، ادبیات، آموزش، و رشته‌های علمی ظاهر شده‌اند که تلاش کرده‌اند هویت تازه زن ایرانی را که یک هویت آزاد و رها و انتخابگر است اثبات کنند. فداکارانه‌ترین این تلاش‌ها توسط زنانی صورت گرفته که به‌مبارزه با دیکتاتوری رو آورده‌اند. در این مبارزه آن‌ها هم برای آزادی مردم‌شان جنگیده‌اند، هم برای ترسیم هویت جدیدی از زن ایرانی که می‌خواهد مستقل و آزاد باشد و سرنوشت خودش را به‌دست بگیرد و در تغییر سرنوشت کشورش نقش تعیین‌کننده داشته باشد.
در مبارزه با استبداد مذهبی ملاها که یکی از وحشیترین دیکتاتوری‌های تاریخ ایران است، زنان ایران، هم در شکنجه‌گاه‌ها، هم در میدان تیرباران هم در صفوف قیام‌ها و هم در جنبش سازمانیافته مقاومت، نقش پیشتاز و تعیین‌کننده داشته‌اند.
این واقعیت که امروز زنان ایران در سطوح مختلف هدایت سازمان مجاهدین را برعهده دارند و بیش از نیمی از اعضای شورای ملی مقاومت هستند، حاصل همان فداکاری‌ها و پیشتازی‌ها است. زنان ایران در یک مبارزه سخت و طولانی و در مسیری پر از مانع و تاریکی و بغرنجی، صلاحیت خود را به‌دست آورده‌اند.
از سال‌ها پیش، من از سوی مقاومت ایران، مشارکت فعال و برابر زنان در رهبری سیاسی را یکی از مهم‌ترین مواد برنامه این مقاومت برای ایران آزاد فردا اعلام کرده‌ام. رهبری زنان، از نظر ما یک رویا یا یک شعار زیبا نیست؛ بلکه واقعیتی قابل دسترسی است. زیرا یک پشتوانه غنی از مبارزه زنانی دارد که در مبارزه‌یی دشوار در برابر این رژیم شایستگی کسب کرده‌اند.
اگر هیچ اقدامی برای آزادی زنان در ایران انجام نمی‌شود، شما چه توصیه‌یی می‌کنید؟
این نتیجه‌گیری درست است که تحت حاکمیت آخوندها، نمیتوان انتظار داشت کمترین قدمی برای احقاق حقوق و آزادی زنان برداشته شود. زن‌ستیزی ویژگی ذاتی دیکتاتوری دینی حاکم است و اگر بخواهد از سرکوب و تبعیض علیه زنان دست بردارد، خود را نفی کرده است. این رژیم رفرم‌ناپذیر است. این واقعیت را تاریخچه این رژیم در نزدیک به‌چهار دهه گذشته اثبات کرده است. در سهم‌قطع مختلف آخوندهایی ظاهر شدند که مدعی میانه‌روی بودند؛ یکبار رفسنجانی، یک بار خاتمی و حالا روحانی. اما در عمل ثابت شد که وظیفه‌یی جز طولانی کردن عمر این رژیم ندارند و کمترین فاصله‌یی از سیاست‌های زن‌ستیزانه نمی‌گیرند. رفسنجانی می‌گفت مغز زنان کوچک است، و در دوره رئیس جمهور کنونی تاکنون حدود ۷۰ زن اعدام شده‌اند.
آیا در نظر دارید رئیس جمهور ایران باشید؟ اگر جواب مثبت است، تا چه اندازه؟
شورای ملی مقاومت ایران، ائتلاف گروه‌ها و شخصیت‌های با عقاید و گرایش‌های سیاسی مختلف و ملیت‌های گوناگون ایران، که آلترناتیو دمکراتیک استبداد مذهبی است، مرا به‌عنوان رئیس‌جمهور دوران انتقال قدرت پس از سرنگونی این رژیم برگزیده است. این مأموریتی است برای یک دوره محدود که پس از تشکیل مجلس مؤسسان و تصویب قانون اساسی جدید پایان می‌یابد. رئیس‌جمهور آینده ایران بر اساس آرای مردم ایران در یک انتخابات آزاد مشخص خواهد شد.
- برچسب‌ها:زنان
