سخنرانی در اجتماع شخصیت‌های مسلمان

۲۷رجب سالروز بعثت پیامبر بزرگ اسلام، منادی یگانگی و رحمت و سرچشمه خروشان عشق و معرفت، مبارک باد
رحمتی برای جهانیان

مولود، یعنی میلاد محمد(ص)، پیامبر اسلام را به شما تبریک می‌گویم
در سراسر جهان مسلمانان میلاد خجسته حبیب خدا را جشن می‌گیرند.
محمد کودکی را در یتیمی سپری کرد و جوانی را در کارهای شبانی. اما همین جوان فقیر، بعدها جهانی را منقلب کرد و دنیای یگانگی و رحمت و بردباری را به روی فرزند انسان گشود.
وقتی که با شخصیت او و زندگی‌اش، آشنا می‌شویم، قبل از هرچیز درمی‌یابیم که چه بی‌عدالتی بزرگی در حق او و پیامش روا شده است. در می‌یابیم که بنیادگرایان مانند ملایان حاکم‌بر ایران ـ این مبلغان ترور و زن‌ستیزی ـ پیروان او نیستند، بلکه بدترین دشمنان او هستند.
محمد از ابتدا در مکه به‌عنوان امین شناخته شده بود که به معنی درستکار است.

صفات محمد باعث شد که خدیجه، که زنی استثنایی و بسیار مستقل بود و به کار بازرگانی در مکه اشتغال داشت، او را به همسری خود دعوت کند. پیامبر پذیرفت؛ با این‌که خدیجه بسیار از او مسن‌تر بود. این بانوی بزرگ و پیشتاز، تا پایان عمر همواره دوست، همراه و حامی محمد بود. و در دوران سخت و فشارهای بعد از بعثت، با تمامی عشق و توانایی‌اش از پیامبر دفاع کرد.

با این حال سرفصل بزرگ زندگی محمد که راه و رسم نویی برای انسان ایجاد کرد، آغاز بعثت او بود. او چگونه توانست از کسانی که در جاهلیت زندگی می‌کردند، انسان‌هایی متمدن بسازد؟ او با پیامش یعنی با یگانگی، برادری، رحمت و بردباری این هدف را محقق نمود و چهره جهان را انسانی کرد. محمد موفق شد در جوامع بدوی آن‌روز که دختران خود را زنده به‌گور می‌کردند، فرهنگ جدیدی حاکم کند. یکی از درخشان‌ترین وجوه رسالت پیامبر رهایی زنان بود. محمد به احترام دخترش فاطمه از جای بلند می‌شد و عبایش را روی زمین می‌انداخت تا او بنشیند. این رفتار او آن قدر با فرهنگ آن زمان تفاوت داشت که بعضی‌ها خرده می‌گرفتند که چرا چنین رفتاری با فرزند دخترش دارد؟ یک‌بار وقتی یکی از اعراب برای حضرت محمد نقل می‌کرد که چگونه در دوران جاهلیت دخترک کوچکش را زنده به‌گور کرده است، محمد شروع به گریستن کرد و با محکوم کردن این عمل گفت: «من لايَــْرحَـــم، لايُــْرحَـــم» آن‌کس که رحم و عاطفه نداشته باشد، مشمول رحمت الهی نمی‌شود.
چنان رفتار می‌کرد که هیچ کس هنگام بازگویی نظراتش در برابر او، احساس سختی و خطر نمی‌کرد. از هرنظر و پیشنهاد صحیح، ولو آن‌که با نظر خودش مخالف بود استقبال می‌کرد و همان را به اجرا می‌گذاشت.

مهر و محبت محمد یک پرداخت یک‌طرفه و بی‌پایان بود و کوچک و بزرگ نمی‌شناخت. با همه شوکت و بزرگی خود، وقتی که به کودکان در کوچه بر می‌خورد، به آنان سلام می کرد و بسیاری مواقع حتی در بازی آن‌ها شریک می‌شد و زمانی را با آنان می‌گذرانید. و کودکان هر جا او را می‌دیدند، دورش جمع می‌شدند.

لحظه‌یی دیدار با محمد، افراد را منقلب می‌کرد و هر کس مجذوب صفا و یگرنگی او می‌شد.آن‌چنان که به او و پیامش ایمان می‌آوردند.
دامنه عفو و رحمتش تا آن‌جا بود که حتی در جنگ احد که دشمنان، عموی او حمزه و عده‌یی دیگری از یارانش را کشته بودند، بارها این دعا را تکرار می‌کرد که «خدایا، جفاهای این قوم بر من را ببخش زیرا که نادانند».
محمد (ص) می‌گفت: من برای لعن‌کردن نیامده‌ام. بلکه برای «رحمت» برانگیخته شده‌ام.
می گفت: همسایه هرکس، هم‌چون خود اوست و بدزبانی و بدرفتاری با او روا نیست،
واین کلام او بسیار معروف است که: «به ساکنان زمین مهر و رحمت بورزید، تا خدای آسمان‌ها بر شما رحمت بورزد».
محمد با پیام رحمت، قلب‌ها را فتح کرد و توانست تحولات بزرگی ایجاد کند:
پیام توحید را که نویدبخش برابری و برادری ابنای بشر است به مردم رسانید.
بردگان و کنیزان را با مردم آزاد برابر دانست.

سنت هجرت و چشم‌پوشی فداکارانه از وطن و قبیله و خانمان در راه آرمان‌های متعالی و رهایی جامعه به‌مثابه یک اصل دائمی بنیاد گذاشت.
پایداری ایمان‌آورندگان در دوران تبعید و محاصره در شعب ابی‌طالب را رهبری کرد.
مردم مدینه را که به مدت صد‌سال درگیر جنگ‌های فرساینده برادرکشی بودند، به صلح و وحدت رسانید.
در مدینه جامعه کثرت‌گرایی بنیاد گذاشت و منشوری برای آن تدوین نمود که در آن همه آحاد این جامعه چه مسلمان چه یهودی یک پیکره اجتماعی شمرده می‌شدند و در انجام شعائر و وظائف دینی خود آزاد بودند.
در روزگاری که جان اسیران هیچ بهایی نداشت، سنت عفو و آزادی اسیران جنگی را بنا گذاشت.
زنان را در جدی‌ترین کارهای اجتماعی مشارکت داد. حق ارث و حق مالکیت کامل و مستقل و حق شهادت را برای آنان ایجاد کرد و هرگونه اهانت و تهمت ناموسی علیه آنان را منع نمود.

سنت‌های زن‌ستیزی، دخترکشی و سوداگری جنسی را الغا نمود.
زنان را از حق انتخاب آزادانه همسر برخوردار ساخت، حقوق‌شان را در دوران ازدواج و احترام و امنیت آنان پس از طلاق را به‌رسمیت شناخت. زنان را از حق طلاق بهره‌مند کرد و طلاق‌های ظالمانه توسط مردان را لغو نمود.
مبانی و آموزش‌های عمیقی در امر برابری زن و مرد را فراهم کرد و زنان را در مبارزه و امور جامعه مشارکت داد.
نظام حقوق اجتماعی و اقتصادی تازه‌یی تأسیس کرد. انسان‌ها را برابر اعلام نمود، امتیازهای نژادی و ملی را مردود شمرد، اصول پیشرفته‌یی هم‌چون اصل برائت که جامعه‌بشری امروز هم به آن نیازمند است، برقرار ساخت.
مال‌اندوزی و کسب درآمد از راه‌های نامشروع، و خودداری از کمک‌رسانی به فقرا را تقبیح کرد. شور و مشورت در کارها را بنا گذاشت. مردم را به‌هم‌زیستی مسالمت‌آمیز با صاحبان عقاید و ادیان دیگر موظف کرد.

به ایمان‌آورندگان آموخت که اختلاف میان خود را نوعی رحمت بدانند و روح بردباری و تساهل را جایگزین تعصبات بربریت کرد.
آری، سیمای محمد چیزی نیست که بنیادگرایان و ملایان تهران ترسیم می‌کنند. آن‌ها پیام محمد را وارونه کرده و با نسبت دادن افکار ارتجاعی و رفتار ضدانسانی خود به اسلام چهره او را مخدوش جلوه می‌دهند.

پس بیزاری می‌جوییم از پیام‌های قتل و ترور که به نام اسلام، توسط ملایان حاکم بر ایران به سراسر جهان داده می‌شود. قتل‌عام زندانیان سیاسی، حلق‌آویز نوجوانان، سرکوب و تبعیض علیه زنان، به فحشا کشاندن زنان، غارت اموال مردم و ثروت‌های کشور و تروریسم که در حکومت ملایان جریان دارد کجا و پیام عشق و برابری و برادری و بردباری محمد کجا؟
پیام صلح محمد کجا و تلاش برای کسب سلاح اتمی وتهدید جهان توسط ملایان کجا؟
ما به‌عنوان مسلمانان پیرو محمد، با استبداد مذهبی ایران به مخالفت برخاسته و آن را بدترین دشمنان پیامبر تلقی می‌کنیم.
ما با تأسی از «رحمه للعالمین» برای ساختن جامعه‌یی از آزادی و بردباری و برادری به مبارزه برخاسته‌ایم. دوستی و همبستگی و مهربانی با همه مردم از هر نژاد و مذهب و ملیتی را از او آموخته‌ایم و از او برای پیروزی این مقاومت و پایان دادن به استبداد یاری می‌طلبیم.
آرزو می‌کنیم که پیام حقیقی محمد هر چه بیشتر و بهتر در جهان شناخته شود و آن‌چنان‌که شایسته او است در جهان از او یاد شود.
و دعا می‌کنیم که روزگار مسلمانان جهان از پلیدی ملایان ایران رها شود.