تسلیت به مناسبت درگذشت مجاهد والا و پاکبار مسعود فرشچی

به ‌لب خندان خلق خونین دل ما، مسعود فرشچی درود، درود، درود!

می‌خواستم بگویم:
بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران
اما دیدم انگار او نمی‌گذارد و نمی‌خواهد و نباید گریست بنابراین به ‌لب خندان خلق خونین دل ما، مسعود فرشچی درود، درود، درود!
آری، لب خندان خلق خونین دل ما، دل پرغوغایی که بر دلمردگی ایران طغیان کرده بود، و جان شیفته‌یی که جان میلیون‌ها هموطن را صفا می‌بخشید، برادر عزیزم مسعود فرشچی به‌‌ سوی رفیق اعلی شتافت.
روح او اکنون ـ مثل تمام زندگانی رزمنده‌اش ـ شاد است و رستگار.
گوهری بی‌بدیل و از سمبل‌های والای می‌توان و باید که در مسیر فدا و مبارزه برای خلق محبوبش، هیچ مانعی را به رسمیت نمی‌شناخت. در زمره انسان‌های نخبه‌یی که می‌توانست از بالاترین امکانات زندگی و مدارج تحصیلی و شغلی در آمریکا برخوردار باشد، اما همه را رها کرد و عاشقانه به مبارزه پیوست و با پای سر به میدان شتافت.
او درس‌آموز رهروان یک جنبش انقلابی است که در روزگار رنج و سختی، مثل اشرف محاصره شده یا قتلگاه لیبرتی هم باید الهام‌بخش امید و شادی بود و بشارت دهنده‌ رهایی خلق اسیر و صدای شورشگران برای آزادی و پیروزی.
از هنگامی که در نبردهای فروغ جاویدان مجروح شد تا زمانی که در زمره خلبانان ارتش آزادی درآمد، عقابی در آسمان بود و شیری در رزم زمینی، با قریحه‌یی سرشار. مظهر بی‌رنگی و افتادگی در مناسبات جمعی و یک مربی ذیصلاح در عرصه انقلاب و وارستگی.
او ارزش والای یک انقلابی یعنی امید را سمبلیزه می‌کرد. امید و ایمان و باور او به فردای روشن و قطعیت سرنگونی رژیم ولایت فقیه خیره کننده بود و البته که از ضمیر پاک و مجاهدت و جنگاوری بی نظیر او نشات می گرفت.
در وداع با این مجاهد شوریده بر ایدئولوژی جنسیت و فردیت، قهرمان صحنه‌های مختلف رزم و مجاهدت، تنها با این پیام قرآن آرام می‌گیرم که : الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِیبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعونَ
پرواز دریغ انگیز این مجاهد والای اشرفی و سرشار از صدق و صفا و خلاقیت و شور و نشاط انقلابی را به رهبر این مقاومت و به هموطنانی که سال‌هاست چهره و صدای مسعود فرشچی را می‌شناسند، به مجاهدین و همرزمانش در سیمای آزادی و به اشرف نشان‌ها و همه یاران مقاومت، تسلیت می‌گویم.