کنفرانس بین‌المللی ژنو
اشرف ـ وظایف ملل متحد و کمیساریای عالی پناهندگان
منتخبان مردم سوئیس، شخصیت‌ها و حقوق‌دانان محترم، دوستان عزیز
من از جانب هموطنانم از جانب خانواده‌های شهیدان و زندانیان سیاسی و از جانب ساکنان اشرف به ژنو آمده‌ام؛ به شهر حقوق‌بشر به شهر پناهندگی و شهر ملل متحد تا صدای آن‌ها را برای احقاق حقوق پایمال‌شده‌شان به شما برسانم.
هم‌چنین به پروفسور کاظم رجوی سمبل دفاع از حقوق‌بشر ایران درود می‌فرستم که تروریست‌های اعزامی از تهران او را در اینجا به گلوله بستند. او گفته بود حقوق‌بشر را با خونمان می‌نویسیم.
مطمئنم که اگر امروز کاظم اینجا بود از این‌همه سکوت و بی‌عملی سازمان‌های بین‌المللی فریاد برمیاورد و این را خیانت به حقوق‌بشر توصیف می‌کرد. مطئنم که بعد از کاظم، بسیاری از مدافعان حقوق‌بشر راه او را ادامه می‌دهند تا حقوق پایمال شده هم مردم ایران و هم سراسر دنیا را بدست بیاورند و اجازه ندهند که در زیر نعلین و سم ستوران دیکتاتورها هم‌چنان پایمال‌شده باقی بماند.
اکنون حدود ۴ماه است که ایرانیان و خانواده‌های ساکنان اشرف در ژنو تحصن کرده‌اند. این تحصن طولانی همچنانکه تحصن‌ها و تظاهرات بی‌وقفه ایرانیان در واشنگتن و پایتخت‌های اروپایی، این سوال را در برابر جامعه جهانی و مشخصاً ملل متحد و ایالات متحده قرار میدهد، که آیا به مسئولیت غیرقابل انکاری که درباره حفاظت اشرف دارند عمل خواهند کرد؟یا نه.
فکر می‌کنم ممانعت بیشرمانه مالکی از دیدار هیات پارلمان اروپا و هیات کنگره آمریکا از اشرف به‌اندازه کافی گویای مقاصد شوم اوست.
هفته پیش نخست‌وزیر عراق یک قدم فراتر گذاشت و از صدور ۱۲۱ حکم دستگیری علیه ساکنان اشرف خبر داد. او اعلام کرد می‌خواهد علیه کشورهایی که به ساکنان اشرف پناه بد‌هند و حتی علیه دادگاههایی که مانند اسپانیا شکایتهای آن‌ها را پذیرفته اند شکایت کند. زیرا آن‌ها، به حاکمیت عراق تجاوز کرده اند!
در د‌نیای امروز، همه معانی توسط دیکتاتورها بطور کامل، وارونه و واژگونه شده است. اگر آقای مالکی می‌توانست آن‌ها را تحویل جوخه‌های مرگ یا زندان‌ها و شکنجه‌گاه‌های مخفی می‌داد. او به نام‌گذاری تروریستی مجاهدین از سوی وزارت‌خارجه آمریکا استناد میکند تا خدماتی را که فاشیسم دینی حاکم بر ایران برای سرکوب مخالفان و آزادی‌خواهان در ایران نیاز دارد عرضه کند. اخیراً وزیر اطلاعات ملایان تصریح کرد که برای انهدام هر چه زودتر مجاهدین هماهنگی‌های لازم را در عراق انجام داده است و خواهد داد.
در اشرف شکنجه روانی شبانه‌روزی با ۳۰۰بلندگو ادامه دارد.
به‌دلیل محاصره ضد انسانی، مجروحان حمله ۱۹ فروردین با خطر از دست‌دادن جان خود مواجهند یا بطور فزاینده‌ای، متأسفانه دچار نقص عضو می‌شوند.
دو سال و نیم است که در اثر انتقال حفاظت اشرف از نیروهای آمریکایی به مالکی که از ابتدا با اعلام مخالفت ساکنان اشرف و هم‌چنین مخالفت وکلایشان و بسیاری مجامع مدافع حقوق‌بشر مواجه بود حق حیات، حق سلامتی، حق درمان، حق رفت و آمد، حق کار، حتی حق دیدار با وکیل و حق دیدار با اعضای خانواده، حق شکایت و تمام حقوق بنیادین اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران در اشرف، سلب شده است.۴۷نفر کشته شدند. ۱۰۷۱نفر مجروح شدند و شماری هم در اثر محاصره پزشکی درگذشتند. حتی سند جواز دفن، به خانواده و دوستان درگذشتگان داده نمی‌شود.
مزار اشرف که در ۲۰سال گذشته حدود ۲۵۰نفر از عزیزان ساکنان این شهر در آن دفن شده‌اند در اشغال نظامی است و ساکنان از رفتن به‌آن محروم و ممنوع هستند. در حمله ۸ آوریل، ۱۰میلیون دلار خودرو و اموال شخصی و ساختمان‌های مسکونی غارت و تصرف شد که همه اسناد آن قابل انتشار است.
چرا این وضعیت بوجود آمده است؟
آمریکا در قبال حفاظت اشرف مسئولیت دارد. این، هم به‌خاطر الزام‌های ناشی از قوانین بین‌المللی است و هم به‌خاطر تعهدات اخلاقی و هم به‌دلیل توافقنامه‌ای که با یکایک ساکنان اشرف امضا کرده و درمقابل گردآوری سلاحهای آن‌ها نسبت به حفاظت‌شان متعهد شده است.
کنگره آمریکا و سیاست‌مداران برجسته و شریف آمریکایی که شماری از آن‌ها در اینجا حضور دارند، بارها بر ضرورت حفاظت ساکنان اشرف و مسئولیت دولت آمریکا در این رابطه تأکید کرده‌اند.
در ماه می، یک راه‌حل عملی برای انتقال ساکنان اشرف به کشورهای ثالث از سوی هیأت پارلمان اروپا ارائه شد.
اما سفارت آمریکا در عراق، متأسفانه با مطرح کردن راه‌حل غیر‌قانونی و خطرناک و بی آ‌ینده، برای جابجایی آن‌ها در داخل خاک عراق که مالکی از دو‌سال پیش خواهان آن بود، عملاً به مثابه یک مانع در برابر راه حل اروپا عمل کرد.
در حالی‌که حمایت آمریکا و سفارتش در عراق از راه‌حل اروپا می‌توانست و میتواند دینامیزم زیادی به آن بدهد.
راه‌حل اروپایی که در انسجام با توصیه‌های کمیسر عالی حقوق‌بشر و دبیرکل ملل متحد است با تفاهم نماینده عالی اتحادیه اروپا و برخی دولت‌های اروپایی روبرو شده است.
در عراق هم، رئیس مجلس و معاون نخست‌وزیر و معاون ریاست‌جمهوری و بسیاری از نمایندگان پارلمان عراق از آن حمایت کرده‌اند. این راه‌حل در کنگره آمریکا نیز از حمایت گسترده‌ای تابحال برخوردار شده است.
متقابلاً یک اجماع بین‌المللی وجود دارد که جابجایی در داخل عراق فقط راه کشتار بعدی ساکنان اشرف را هموار میکند.
علاوه‌بر مخالفت عراقی و اروپایی کمیته خارجی کنگره آمریکا در ۲۱ژوئیه گذشته، به الحاقیه‌یی به لایحه بودجه رای داد که به اتفاق آرا دولت آمریکا را موظف میکند، از جابجایی اجباری ساکنان اشرف ممانعت کند.
چنانکه قاضی تدپو نماینده کنگره آمریکا در جلسه استماع ۲۷ژوییه تصریح کرد: «جابجایی در داخل عراق، خواست مشترک رژیم‌های ایران و عراق است» .
آقای روهرا باکر رییس زیر‌کمیته تحقیقات و کنترل دولت در همان جلسه به وزارت‌خارجه گفت:« اگر یک قتل‌عام دیگر اتفاق بیفتد شماها (یعنی وزارت خارجه آمریکا) مسئول هستید، مسئولیت مرگ این افراد غیرمسلح به‌عهده شماست».
دوستان گرامی؛
در ۱۵آوریل، کمیسر عالی حقوق‌بشر ملل متحد، خانم ناوی پیلای بر لزوم انجام یک تحقیقات مستقل و شفاف و بی‌طرف و پیگرد آمران جنایت ۸آوریل تاکید کرد و خواستار انتقال ساکنان اشرف به کشورهای ثالث شد.
ماه گذشته آقای بانکیمون دبیرکل ملل متحد در گزارش خود به شورای امنیت گفت:« من تمام طرف‌های درگیر را تشویق می‌کنم … به یک راه‌حل مورد اجماع دست یابند که در عین احترام به حاکمیت عراق با قانون بین‌المللی حقوق‌بشر و اصول انسان‌دوستانه هم‌خوان و منطبق باشد.
به این منظور من به کشورهای عضو فراخوان می‌دهم به اجرای هر ترتیبی که برای حکومت عراق وساکنان کمپ قابل قبول باشد کمک کنند».
حالا من به ژنو یعنی شهر حقوق‌بشر و سازمان ملل آمده‌ام تا برای حفظ جان انسانهای بی‌گناه و بی‌دفاع و بی‌سلاح در برابر حمله و تهدید و هشدارهای خونین، اقدام‌های عاجلی را در همان مسیری که دبیرکل اعلام کرده است، طلب کنم:
اول- استقرار یک ناظر ملل متحد در اشرف برای‌اینکه ببینید چه می‌گذرد.
دوم- بازتأیید استاتوی پناهندگی سیاسی ساکنان اشرف بصورت جمعی و حتی بطور موقت توسط کمیساریای عالی پناهندگان، برای برخورداری آن‌ها از حق حفاظت بین‌المللی.
سوم-شروع بلادرنگ تحقیقات در مورد جنایت ۸آوریل تحت نظر ملل متحد.
چهارم – واداشتن دولت عراق به اعلام تبعیت از فراخوان دبیر کل ملل متحد برای خودداری از هر گونه استفاده از زور و خشونت و پایان‌دادن به محاصره ضد‌انسانی و شکنجه روانی و بیرون بردن افراد مسلح از داخل اشرف جایی که در آن نزدیک به هزار زن مسلمان بسر می‌برند.
پنجم-حمایت آمریکا و اتحادیه اروپا از راه‌حل پارلمان اروپا برای انتقال ساکنان اشرف به کشورهای ثالث و تأمین و تضمین حفاظت آن‌ها تا آن زمان.
من در نامه‌هایم به دبیرکل و بارونس اشتون و خانم پیلای به اطلاع آن‌ها رسانده‌ام، که اگر کمک‌کننده است ایرانیان و خانواده‌های ساکنان اشرف هزینه‌های ملل متحد برای حفاظت را تأمین میکنند تا تصویب بودجه در پروسدورهای اداری ملل متحد و اتحادیه اروپا با مشکل و تأخیر مواجه نشود و جان انسانهای بی‌گناه دیگری از دست نرود.
من به‌این وسیله می‌خواهم از کمیسر عالی آقای گوترز و خانم پیلای درخواست کنم که سریعتر عمل کنند.
اکنون جامعه جهانی و مردم ایران به نهادهای ملل متحد به‌ویژه، کمیساریای عالی پناهندگی و و کمیساریای عالی حقوق‌بشر چشم دوخته‌اند و در انتظار اقدام هرچه سریعتر آن‌ها هستند.
از همه شما سپاسگزارم.
- برچسب‌ها:آمریکا, اروپا, اشرف, حکومت ولایت فقیه, نقض حقوق بشر
