مصاحبه با اینگرید بتانکور

-اینگرید بتانکور، روز بخیر. شما که کاندیدای پیشین ریاست جمهوری کلمبیا، سناتور پیشین در این کشور و گروگان پیشین گروه فارک (Farc) بوده اید، چرا از مقاومت ایران حمایت می‌کنید؟

-چون واضح است که غیر از این نمی‌تواند باشد. بنظر من نمی‌توان از کسانی که مبارزه می‌کنند، جانشان را در راه مبارزه علیه یک رژیم دیکتاتوری از دست می‌دهند که یک رژیم فاسد است که تروریسم به سراسر جهان صادر می‌کند، و علاوه بر این، یک رژیم زن ستیز هم هست که زن را به یک شهروند درجه دوم و فاقد حق و حقوق مبدل ساخته، حمایت نکرد. بنظر من خیلی واضح است که نمی‌توان از آن‌ها حمایت نکرد.

-این مقاومتی که هوادارانش امروز در ویلپنت گرد آمده‌اند، چه می‌خواهد؟ ایران فردا را چگونه می‌بیند؟

-چیزهایی را می‌خواهد که تک تک ما برای خودمان می‌خواهیم. یک دموکراسی می‌خواهد نه تئوکراسی، یعنی امکان داشتن حق و حقوق، برابری، آزادی، برادری، و خلاصه فهرست آن طولانی است… کشوری عاری از سلاح اتمی می‌خواهد که ما هم همین را می‌خواهیم. ایرانی می‌خواهد که مدافع و محافظ حقوق بشر باشد در شرایطی که امروز می‌دانید آن‌ها رکورد حلق آویز کردن‌ها را شکسته‌اند، یعنی اعدام‌های سر پایی. اعدام زنان، کودکان، سالخوردگان. زندان‌ها پر است از مخالفان سیاسی. اینجا در کشورما از آنچه در ایران می‌گذرد زیاد صحبت نمی‌شود. در حالیکه یک قیام واقعی در جریان است، یک جریان اعتراضی از بیش از ۶ ماه پیش. مردم به خیابان‌ها آمده‌اند. این بسیار با آنچه در سال ۲۰۰۹ روی داد تفاوت دارد. آن زمان امیدی وجود داشت که شاید یک جناح از رژیم تئوکراتیک بتواند اصلاح طلب شود. اما این بار مردم به خیابان‌ها آمده‌اند و…
-اینگرید بتانکور، آیا بحران اقتصادی نیست که آن‌ها را سرازیر خیابان کرده؟
-درست است، اما باید درک کرد که بحران اقتصادی هم‌چنین ناشی از عملکرد یک حاکمیت فاسد، یک دولت فاسد است که از امید جهانیان به این به اصطلاح توافق نامه اتمی سوء استفاده کرده و تمام منابع مالی ایران را برای نگاه داشتن این حکومت دزد سالار و حکومت معدودی خانواده کانالیزه کرده است. ایرانی‌ها هیچ چیز [از عواید توافق نامه اتمی] ندیده‌اند. در حالیکه رژیم می‌توانست یک زندگی بهتر برای ایرانیان تأمین کند. پس طبیعی است که مردم به خیابان‌ها بیایند. آری، ایرانی‌ها خشمگین هستند.

-اینگرید بتانکور، اعضاء مقاومت در خارج چه انتظاری دارند، مقاومت ایران از اروپا چه انتظاری دارد، از فرانسه چه انتظاری دارد، یک گام یا یک حرکت؟ در این شرایط غامض… چرا که فرانسه دارد مذاکره می‌کند، فرانسه می‌خواهد به مذاکره با ایران بر سر مسأله اتمی مذاکره کند. اما ترامپ نمی‌خواهد. اروپا چه می‌تواند بکند؟

-بنظر من در اینجا یک مسأله اصولی و بحث اصول مطرح است که اینست: آیا ما همچنان می‌خواهیم به کار مدیریت منافعمان ادامه دهیم یا برای ما، جان انسان‌ها، ارزش‌هایمان، امیدی که به آزادی، به حقوق بشر داریم [مهم‌تر است]؟ آیا این چیزی است که اساسی است؟ یا نهایتا برایمان پول مهم‌تر است؟ و بنظر من [صورت مسأله] همین است و در این باره است که باید تصمیم بگیریم.
من فرانسه را می‌شناسم، گشاده دستی‌اش را می‌شناسم، می‌دانم قادر به چه کارهایی است. این هم مهم است که بگوییم این مقاومت که من آن را سال‌هاست از نزدیک دنبال می‌کنم، اینجا در فرانسه توانمند شده است. فرانسه است که از این مقاومت استقبال کرده، مقاومتی که پخته و بالغ شده و هر بار کارآیی بیشتری پیدا می‌کند. مریم رجوی که یک دوست شخصی من هم هست، یک زن فوق العاده است. نیمی از خانواده خود را از دست داده و این مبارزه‌یی است که او تقریبا و عملا به تنهایی آغاز کرده است. او به نیرویی مجهز شده که سبب می‌شود این اشخاصی که به دیدن او می‌آیند از او بخواهند به مردم ایران در ایران کمک کند. و بعد هم نتیجه را می‌بینند. تمام این اعتراضاتی که این روزها در ایران جریان دارد، اعتراضاتی است که در هر حال از نظر من پژواک شعارهایی است که همواره از مریم شنیده‌ام.

-اینگرید بتانکور، آیا زنان هستند که انقلاب بعدی دموکراتیک در ایران را به انجام خواهند رساند؟

– آری و هم اکنون در حال انجام [این انقلاب] هستند.»

 http://www.europe1.fr/international/ingrid-betancourt-on-ne-peut-que-soutenir-ceux-qui-se-battent-contre-le-regime-iranien-3697829