مریم رجوی: سلام به‌مصدق بزرگ؛ در پنجاهمین سالگرد خاموشی‌اش

چنان‌که مسعود رجوی در اولین هفته‌های پس از انقلاب ضدسلطنتی بر سر مزار مصدق گفت:‌ او به‌راستی «درميهن خود غريب، درخانه‌اش درتبعيد و درعين زنده بودن، چونان شهيد بسر برد».
در غروب دلگیر تهران در ۱۴اسفند ۱۳۴۵ از خاموشی مصدق مردم ایران ماتم‌زده بودند و سران دیکتاتوری وقت از شادی در پوست خود نمی‌گنجیدند که گویا حکومت‌شان برای همیشه تثبیت شده است. اما گذر تاریخ نشان داد که کدام طرف حقیقتاً پیروز است و کدام طرف به‌لعنت ابدی دچار می‌شود.
از پنجاه سال پیش تا امروز، مصدق در قلب‌های نسل در نسل ایرانیان زنده است و یاد و نام نیک او پیوسته تازه و تازه‌تر می‌شود. همین واقعیت، گویای شوق و تمایل مردم ایران به‌برپایی دولتی است که مصدق به‌رغم بحران‌ها و فشارهای داخلی و خارجی نمونه‌یی از آن را بنا نهاد. دولتی دمکراتیک، متکی به‌آراء مردم،‌ مدافع منافع اصیل ملی و عاری از فساد و استبداد.
پس از ملی کردن صنعت نفت ایران، پیروزی بزرگ دیگر او اثبات این واقعیت است که برقراری یک دولت دمکراتیک در ایران امر ممکنی است.
دشمنی و کینه‌توزی آخوندها با او از کاشانی تا خمینی و خامنه‌ای به‌همین دلیل است که در عشق و دوستی مردم ایران به‌‌مصدق نفی خود را می‌بینند.
تجربه‌ بزرگ تاریخ معاصر نشان داد که کودتای ننگین۲۸ مرداد و سقوط دولت مصدق توسط دولت‌های وقت آمریکا و انگلیس به‌طور تاریخی راه را برای ظهور استبداد مذهبی در ایران و گسترش هیولای بنیادگرایی در منطقه باز کرد. بنابراین آرزوی تاریخی مصدق در مقاومتی تجسم یافته که برای سرنگونی استبداد مذهبی و برقراری آزادی و دمکراسی قیام کرده است.
شورای ملی مقاومت ایران مفتخر است که راه مصدق بزرگ را در مداری تکامل یافته، با اتکا به‌زنان و مردان از جان‌‌گذشته‌یی که‌ به‌قول او «درراه آزادی واستقلال ايران عزيز ازهمه چيز خود می‌گذرند»، ادامه داده است.