سخنرانی مریم رجوی در مراسم بزرگداشت مجاهد صدیق میریعقوب ترابی
امروز ما یعقوب را به خاك سپردیم، اما روزی خواهد رسید كه ما پیكر پاك این مجاهد صدیق را به همراه سایر شهدایمان به خاك میهن منتقل خواهیم كرد؛ روزی كه ایران از شر آخوندهای ضد دین و ضد بشر آزاد شده باشد. زیرا یعقوب هم همین را می‌خواست.
درگذشت ناگهانی یعقوب برای همه ما بسیار شوكه‌كننده بود. صدای گرم او و خروش رسایش، كه در هر اجتماع و مراسمی به گوش می‌رسید، صفا و محبتش كه در هر جمعی چشمگیر بود، آن شخصیت محجوب و فروتن، تعهدپذیری بی‌وقفه‌اش به مبارزه برای آزادی و رهایی مردم ایران، ایمانش به آرمان مجاهدین و انقلاب درونی مجاهدین و آن عشق پرشور او به مسعود، هرگز فراموشمان نخواهد شد.
از وارستگی‌ها و خصائل تحسین‌برانگیزش هر چه بگویم، كم است. بارها گفته‌ام كه قادرم درباره تك تك مجاهدین، به اندازه چند كتاب، صحبت كنم و از نیكی‌ها و قوت‌ها و مسیر پرشكوهی كه در دنیای رهایی و آزادی طی كرده‌اند، بگویم.
در دنیای كنونی و در وانفسایی كه تاریكی سودجویی و تبعیض و ستم و لگدمال كردن انسانیت، همه جا را گرفته، انسان‌هایی كه برای بنای یك جهان تازه عاری از ستم و بهره‌كشی و مبتنی بر رهایی حقیقی انسان، قیام كرده‌اند، چراغ‌ها و گوهرهای تابانی هستند كه چشم‌ها و دل‌ها را روشن می‌كنند و برای همگان امید می‌آفرینند و بهترین و ارزنده‌ترین سرمایه‌های معنوی و آرمانی و مبارزاتی ملت ایران هستند.
راستی آن‌ها چگونه به این مدار از رشد و كمال رسیده‌اند؟ با پایداری، با استمرار یك نبرد طاقت‌فرسا، با بها پرداختن و چیزی برای خود نخواستن و هر قدمی را از سر صدق و بدون چشمداشت برداشتن و ارجحیت دادن به دیگری و پیوسته از خودگذشتن به‌خاطر دیگران. پهلوان یعقوب یكی از این سمبل‌هاست.
اما ورای آن جایگاه آرمانی و انسانی، كار بزرگی كه این مجاهد خلق و یك به یك اعضا و هواداران این جنبش با مجاهدت مستمر و طولانی و مایه‌گذاشتن از ذره ذره جان و هستی خود كرده‌اند، خلق سرمایه عظیمی است كه آزادی ایران و مردم ایران را تضمین می‌كند.
این سرمایه در عین حال، خلق یك راه و رسم است. یعنی سنت تسلیم‌ناپذیری، سنت پایداری به هر قیمت تا هر زمان و تا هر كجا، ارزش برابری، آرمان نفی بهره‌كشی و نفی مناسبات و فرهنگ تبعیض و نابرابری. آن‌چنان كه در هر تحولی در آینده ایران، این سرمایه بزرگ سیاسی و تشكیلاتی و مبارزاتی و معنوی، نقش تعیین‌كننده خواهد داشت. و این دستاورد بی‌نظیر نسلی است كه یعقوب به آن تعلق دارد.
در ایران امروز، آخوندها دختران و پسران ما را در همه پهنه‌ها به زنجیر كشیده‌اند. در دانشگاه‌ها، در محیط‌‌‌های ورزشی، در اینترنت، در كارهای هنری و در همه فعالیت‌های اجتماعی. ولی نتوانسته‌اند فكر آن‌ها را به زنجیر بكشند و نتوانسته‌اند قلوب آن‌ها و تمایل جوشان آن‌ها به آزادی را اسیر كنند. می‌بینید كه این روزها نسل جوان ایران، هر لحظه كه فرصتی پیش می‌آید، نشان می‌دهد كه علیه این رژیم، یك پارچه خروش و عصیان است.
فرا راه همین نسل، مجاهدین مانند یعقوب‌ها با همه وجودشان مشعل پرنوری را برافروخته‌اند؛ مشعلی كه هر روز نسبت به روز قبل، فروزانتر و شعله ورتر می‌شود.
به همین دلیل می‌گوییم یعقوب هم‌چنان هست و مبارزه و مجاهدتش ادامه دارد. زیرا پیامش، پیام آرمان و نبردش، همه جا خواهد رفت و بسیاری اندیشه‌ها و قلب‌ها را فتح خواهد كرد و بسیاری اراده‌ها و عزم‌ها را بر می‌انگیزد.
به‌راستی كه او سمبل و الگویی برای ورزشكاران و پهلوانان آزاده ایرانی است و همچنان‌كه پهلوان فیلابی بارها گفته است، این پهلوانان آزاده، جنگ و مبارزه با ستم و ظلم و جور و استبداد را در اولویت خود دارند. و این خصلت واقعی ورزشكاری و پهلوانی را از سمبل‌هایی همچون پوریای ولی و جهان پهلوان تختی فراگرفته‌اند.
من در این جا می‌خواهم هم‌چنین بر این واقعیت تأكید كنم كه مجاهد خلق، مجاهد صدیق یعقوب میرترابی، نمونه و سمبلی از نسل مردان آرمان‌خواهی است كه علیه فرهنگ و مناسبات كهنه و بهره‌كشانه شورش كردند و می‌خواهم تاكید كنم كه چنین مردانی، چنین مجاهدانی و چنین پهلوانانی، چه جایگاهی دارند؛ مردانی پیشتاز و برادرانی كه برابری و نفی بهره‌كشی را در عمل خود و با پرداخت بهای آن اثبات كرده‌اند و هویت انسانی تازه‌یی را عرضه می‌كنند كه در آن، مردان شخصیت خود را ازكیفیت‌های انسانی و آرمانی خود ساخته‌اند، از رفتار و منش و اندیشه‌یی كه در آن، انواع از خودبیگانگی‌ها نفی شده باشد و انسان، جایگاه حقیقی خود را كسب كرده باشد.
خوب است كه در این جا قسمتی از گفته‌های مسعود را در یكی از سخنرانی‌های امسالش یادآوری كنم كه توصیف دقیقی از همین نسل است؛ نسل یعقوب و یعقوب‌ها:
«تقوا پیشگان نثار و فدا می‌كنند. بخیل و بخل ورز نیستند. توان پرداخت كردن دارند و از آن سرشار می‌شوند. لحظه نیكی و خوشبختی را در لحظه‌یی كه نثار می‌كنند، در می‌یابند. آن كس كه توان پرداخت ندارد، تُهی است. چیزی برای دادن ندارد. داراترین، كسانی هستند كه بیشتر می پردازند و فدا می‌كنند. و همه چیز خود را حاضرند فدا كنند.
و وقتی در راه خدا و خلق به شهادت می‌رسند، آن‌ها را مرده مپندارید؛ بلكه زندگانند و نزد خدا روزی داده می‌شوند».
به روان پاكش درود می‌فرستیم.
او حالا با شهیدان حماسه اشرف، با ۵۲شهید قهرمان، با شهیدان لیبرتی، با شهیدان ۱۹ فروردین و شش و هفت مرداد، هم‌چنین با شهیدان فروغ، با اشرف و موسی و ۳۰ هزار مجاهد و مبارز قتل‌عام شده، همراه و محشور است.
به خانواده یعقوب و به مردم شهر زادگاهش ـ زنجان ـ می‌گویم:
افتخار به شما به‌خاطر چنین رادمرد مجاهدی. از خدای بزرگ برای همه شما و برای مسعود، صبر و شكیبایی مسألت می‌كنم و به مجاهدان آزادی و خواهران و برادرانش در لیبرتی و در هر كجای جهان می‌گویم: غم از دست دادن او بسیار سنگین است، اما باید این غم را با نبرد هر چه بیشتر و بی‌امان‌تر در راهی كه او مبشر و مدافعش بود، جبران كنید.
او در رزم سرشار و پایداری پیروزمند تك تك شما همیشه هست و همواره تكثیر می‌شود.
درود بر او روزی كه زاده شد، روزی كه پرچم مبارزه را به دست گرفت، روزی كه عزم جزم كرد تا در مسیر فدای حداكثر، تا آخرین لحظه پابرجا بماند و روزی كه از میان ما پركشید و به جاودانه فروغ‌ها پیوست.
از همه شما متشكرم.
- برچسب‌ها:مقاومت ایران
