به‌یاد دانیل میتران
نمی‌توان فراموش كرد كه در سال ۱۹۸۴، وقتی كه خمینی هر روز صدها عضو مجاهدین خلق را اعدام می‌كرد، او برای دفاع از حقوق بشر ایران در كنار رهبر مقاومت، مسعود رجوی، حضور یافت.
نمی‌توان فراموش كرد كه در سال ۱۹۸۷ وقتی كه پناهندگان ایرانی در فرانسه قربانی معامله شده و به گابن اخراج شدند، او از خانواده‌های آن‌ها كه اعتصاب غذا كرده بودند دیدار كرد تا حمایت خود نسبت به آن‌ها ابراز نماید.
نمی‌توان فراموش كرد، كه ده سال پیش، در ۱۷ ژوئن ۲۰۰۳، وقتی كه متحدان ملاها و حامیان مماشاتگر آن‌ها به ما در اورسوراواز حمله كردند، او با چه شجاعتی دفاع از بی‌گناهان را در مقابل مطبوعات را به‌عهده گرفت و با چه قدرتی با كارزار شیطان سازی مقابله كرد.
آن روز، این وجدان فرانسه بود كه از طریق او سخن می‌گفت.
ساكنان اشرف و مردم ایران هرگز كلمات سرشار از عاطفه و درایت او برای دفاع از حق مقاومت رزمندگان آزادی در اشرف را فراموش نمی‌كنند.
در آخرین پیام خود او نوشت: ”دوستان عزیز مهربانم در اشرف، فداكاری شما آینده را تدارك می‌بیند. این فقط قیمتی نیست كه شما می‌پردازید، بلكه الگویی است كه شما به سركوب شدگان ارائه می‌كنید و پیام امید است كه با خون خود خطاب به بشریت می‌دهید”.
این چهره تا ابد در قلب‌های تمامی اعضای مقاومت ایران حك خواهد شد. همانگونه كه بر‌قلب‌های خلق‌های تحت ستم در جهان حك شده است.
- برچسب‌ها:فرانسه
