مریم رجوی: محمد سیدی كاشانی از مظاهر شرف و پایداری در زمانه ما
زندگی مبارزاتی درخشان او، با شش سال مبارزه مخفی در چارچوب سازمان مجاهدین خلق ایران، سپس با فرماندهی عملیات نخستین در سال ۱۳۵۰ پس از دستگیری‌های گسترده مجاهدین، آنگاه با هفت سال و نیم اسارت در شكنجه‌گاه‌ها و زندان‌های ساواک شاه، و سپس با نبردی چهل ساله در برابر رژیم پلید آخوندی و شرکت در نبردها و كارزارهای متعدد و طولانی ممتاز می‌شود. ۴۶ سال همراهی بی تزلزل با مسعود رجوی، آنهم در كوران حوادث و بحران‌ها و كارزارهایی كه از دل زندان قصر در سال ۱۳۵۱ سرچشمه گرفت، افتخار بزرگ ایدئولوژیكی و سیاسی اوست.
او از سوی دیگر با خلق و مدیریت و تنظیم آثار هنری و ترانه سرودهای زیبای سازمان مجاهدین خلق ایران، انقلابی‌گری را با متانت و وارستگی و با روحی لطیف و حساس درآمیخته بود.
او در پی چنان موسیقی و هنری بود که به‌توصیف خودش: «زبان سرکوب شدگانی است که سمفونی زندگی و سرنوشت در زنجیرشان، صدای شلاق و تعزیر است. از اینرو به چنان موسیقی و هنری نیازمندند که صدای نبرد با سرنوشت تحمیل‌شده به آنان باشد».
پیام او که اسفند گذشته در کتاب خود منتشر کرد از یادها نخواهد رفت که خطاب به جوانان ایران زمین نوشت: «هرگز از رؤیاهای خود دست برندارید. باغم و یأس بجنگید. امید به ساختن دنیایی بهتر را زنده نگهدارید. خلاف جهت رودخانه شنا کنید. این کار ساده‌یی نیست اما قوای به بندکشیده را آزاد می‌کند، برای تغییر کردن و تغییر دادن».
او هم‌چنین نوشت كه سروده‌های این چند دهه «دفاع از كلمه مقاومت، كلمه آزادی، یا صدق، فدا، برابری، تسلیم ناپذیری، ارتش آزادی، سرنگونی و انقلاب» است.
قهرمان پاكباز خلق، محمد سیدی کاشانی به‌سوی رفیق اعلی شتافت و رستگار شد. او با فضیلت‌ها و ارزش‌های مجاهدی‌اش در صفوف مجاهدین و مقاومت ایران نیز جاودانه است.
به همه مجاهدین و خانواده بزرگ مقاومت ایران و اول از همه به مسعود كه در سال ۱۳۴۹ نزد فدائیان فلسطینی در الفتح و سپس در اوین و زندان قصر با یكدیگر بودند، تسلیت می‌گویم.
