در هر قلبی که برای انسانیت و آزادی می‌تپد، زنده خواهی بود

با کمال تأسف خبردار شدیم که روز ۲۰اردیبهشت، خانم ماری لورت گیو، حامی گرانقدر و صمیمی مقاومت ایران پس از سال‌ها نبرد با بیماری در بیمارستان درگذشت و به‌ جاودانگی پیوست.
خانم گیو از همسایگان نزدیک محل اقامت مریم رجوی در اورسوراواز با رویکردی عمیقا انسانی و عدالت‌جویانه و با شور و خروشی مبارزاتی همراه با تمامی خانواده‌اش در جریان بند و بست ارتجاعی- استعماری با آخوندها در دوران شیراک و کودتای ۱۷ژوئن در سال ۲۰۰۳، به‌‌ حمایت از مجاهدین و مقاومت ایران برخاست و در این راه تا آخرین لحظات حیاتش لحظه‌یی فروگذار نکرد و اینکه با پروازش در خانواده بزرگ مقاومت ایران جاودانه شد.
او که در سال ۱۹۴۸ در شهر اورسوراواز فرانسه به‌دنیا آمد، یک گروه تئاتر را مدیریت می‌کرد و خودش تا زمانی‌که بیماری اجازه می‌داد، به‌عنوان یک هنرمند در تئاتر بازی می‌کرد. وی در شهر اورسوراواز بسیار خوشنام و مورد علاقه شهروندان بود.

خواهر عزیزم ماری لورت گیو ما را ترک کرد و به دیار باقی شتافت. انسانی بزرگ، زنی باصلابت با روحیه‌ای فوق‌العاده و سرشار از زندگی و نشاط.
با خانه‌‌ای که در همسایگی مقر مقاومت ایران در اورسورآواز، زیباترین و پرگل‌ترین گذرگاه رهگذران بود.
درگذشت دریغ انگیز و غم‌انگیز خانم ماری لورت گیو را به همسرش، به دخترش اودره و نوه‌هایش ولانتین و آنتوان و شارلوت و خانواده گرامی‌اش و به همه همسایگانمان در اور و استان ول دواز و به خانواده بزرگ مقاومت ایران، تسلیت می‌گویم.
در حقیقت ماری لورت با زندگی‌اش به مرگ نه گفت و مرگ را مغلوب کرد.
سال‌ها با بیماری جنگید. برای دفاع از زنان و مردان مجاهد همه جا پرتوان و بیقرار حضور داشت. از کوچه‌های اور و مری تا بورژه و ویلپنت تا آنسوی اقیانوس‌ها درآمریکا و تا سرزمین توفان زده عراق و شهراشرف، همه جا را با شور و شیدایی و درحمایت از رزمندگان آزادی، درنوردید.

از همان لحظه ۱۷ژوئن ۲۰۰۳ که در زدوبند دولت فرانسه با رژیم آخوندی، مقر مقاومت ایران مورد هجوم پلیس قرار گرفت. ماری در کنار مقاومت ایران ایستاد.
وقتی در خانه مقاومت را بستند. او در خانه‌اش را به روی خواهران و برادران و هواداران مقاومت باز کرد.
در لحظه‌های تشنگی اعتصاب‌غذاکنندگان به آن‌ها آب رساند
و‌آغوش پرمحبت‌اش را به روی من و ما گشود.
او همراه با همسر گرامی‌اش آقای گیو و دیگر همسایگان عزیز ما، ارزش‌های اصیل فرانسه را نمایندگی می‌کرد. و خودش را این‌چنین در قلب مقاومت ایران و مجاهدین جاودانه کرد.
تاریخ مبارزات مردم ایران برای آزادی، وامدار انسان‌های والایی است که در منتهای شرافت انسانی، حماسه شور انگیز همبستگی انسانی را رقم زدند.
پس خطاب به او می‌گویم:
ماری عزیز، خواهرم، در هر قلبی که برای انسانیت می‌تپد، و با هر انسان آزادیخواهی که برای آزادی مبارزه می‌کند، تو همواره حضور خواهی داشت.
همانند گل‌های پرطراوت خانه‌ات هر بهار با ما خواهی بود.
و در روز پیروزی مردم ایران، یاد تو، نام تو و همه کسانی که برای آزادی و حقوق بشر به‌پاخاستند، تکرار می‌شود.