اجلاس شورای ملی مقاومت ایران

اجلاس شورای ملی مقاومت در روزهای ۱۵ و ۱۶تیر ۱۴۰۲ با حضور خانم مریم رجوی رئیس جمهور برگزیده شورا برای دوران انتقال حاکمیت به مردم ایران در پاریس برگزار شد.

در نخستین روز اجلاس، جمعی از یاران و هم‌پیمانان شورا به عنوان ناظر حضور داشتند و شماری از‌آن‌ها سخنانی ایراد کردند.
در آغاز اجلاس، پس از اجرای جمعی سرود «ای ایران»، رئیس جمهور برگزیده مقاومت سخنرانی کرد و با بزرگداشت قیام‌های سراسری با نقش پیشتاز زنان میهن و صدها شهید قیام در سراسر میهن، گفت این اجلاس را به نام «قیام ایران» اعلام می‌کنیم.
او با تجلیل از اعضای شهید و جان‌باخته شورا، مجاهد خلق مریم علوی طالقانی (جامعه شناس)، و فرمانده افشین (از فرماندهان قیام ۳۰خرداد و ارتش آزادیبخش)، تأکید کرد: درود به آن‌ها که ارزش‌های مقاومت در نبرد برای سرنگونی رژیم ولایت فقیه و صحت اصول و مرزبندی‌های جایگزین دموکراتیک را ، که در قیام‌ها یک بار دیگر درخشید و راهنمای مبارزه برای آزادی شد، با رزم و رنج و خون خود مهر کردند.

در دومین روز اجلاس، اعضای شورا نسبت به مجاهد خلق، عذرا علوی طالقانی جانشین پیشین فرمانده کل ارتش آزادیبخش ملی ایران و از همردیفان مسئول اول سازمان مجاهدین ادای احترام کردند. خانم طالقانی روز قبل در آلبانی درگذشته بود.
خانم رجوی در سخنان افتتاحیه اجلاس گفت:

در فاصله‌ اجلاس سال گذشته تا به‌حال یعنی در یک‌سال گذشته، همه شاهد قیام بزرگی بودیم که سراسر ایران را فرا گرفت، اوضاع سیاسی و اجتماعی ایران را در نوردید و رویارویی میان جنبش مقاومت با رژیم حاکم را به مدار جدیدی رساند. قیام، شعار سرنگونی رژیم و کلمه انقلاب را دوباره در جایگاه حقه خودش نشاند، مرزهای میان جبهه خلق با شاه و شیخ را بیش از قبل استوار کرد. شعار «مرگ بر ستمگر چه شاه باشه، چه رهبر» را، که راه‌بند استبداد و استعمار است، فراگیر کرد.

او افزود: حاصل نقش‌‌آفرینی درخشان مقاومت ایران در قیام‌ سال گذشته، جهش موقعیت جایگزین دموکراتیک در صحنه داخلی و بین‌المللی است که رژیم آن را «رهبری عوامل میدانی و مجازی» نام‌گذاری کرده است. وقایع چند هفته‌ اخیر، که رژیم آخوندها برای محدودسازی مقاومت ایران به‌صورت واضحی دست به دامن دولت‌های غربی شد، واکنش به همین موقعیت جایگزین دموکراتیک است. کمتر زمانی مثل حالا وجود داشته که گردانندگان رژیم تا این حد آشکار و قطعی بگویند تهدید‌ موجودیت‌شان، این مقاومت‌ است، جایگزین حکومت‌شان این مقاومت است و این مقاومت را نیروی پیش‌برنده قیا‌م‌ها می‌دانند.

در سخنان پیش از دستور اجلاس شورا، برپایی تظاهرات بزرگ پاریس و اجلاس‌های جهانی ایران آزاد طی چهار روز با کنفرانس‌های متعدد به‌رغم تمامی تلاش‌ها و بند وبست‌های ننگین دیکتاتوری آخوندها، که بیستمین کهکشان مقاومت پس از کودتای ارتجاعی- استعماری ۱۷ژوئن۲۰۰۳ بود؛ بزرگترین و درخشان‌ترین کهکشان این سال‌ها و برجسته‌ترین گواه استقلال و توانمندی جنبش مقاومت و اتکای تمام عیار آن به نیروی اجتماعی و سیاسی و تشکیلاتی میهنی، توصیف شد.

برنارد کوشنر وزیر خارجه پیشین فرانسه درسخنرانی در اجلاس ایران آزاد (۱۰تیر) با سپاس از خانم رجوی گفت:
«در این روز ویژه، هزاران و هزاران ایرانی در حال تظاهرات در خیابان‌های پاریس بودند. امروز یک تأییدیه ویژه برای آن‌ها بود چون حتماً متوجه شدید که در نقاط دیگر فرانسه تظاهرکنندگان آن‌قدر مهربان نبودند. دست‌مریزاد! شما جواز آن ‌را کسب کردید که ایرانیان بیایند و حمایت‌شان را از جنبش مقاومت شما و حمایت‌شان را از چشم‌انداز مطلوب برای یک جمهوری جدید ابراز کنند. همان‌طور که این‌جا نوشته شده، برای رهایی مطلوب کشورتان».
دادگاه اداری پاریس در شرایطی ممنوعیت تظاهرات اول ژوییه را لغو و تظاهرات ایرانیان را مجاز اعلام کرد که به‌دلیل نا آرامی‌های داخلی فرانسه پس از قتل یک نوجوان در حومه پاریس، بسیاری از اجتماعات ممنوع شده بود. دادگاه در حکم خود، لیگ حقوق‌بشر را به‌عنوان طرف ثالث برای دفاع از کمیته برگزاری تظاهرات پذیرفت، ممنوعیت تظاهرات توسط استانداری پاریس را لغو و استاندار را به پرداخت ۱۵۰۰یورو جریمه محکوم کرد.

روز اول ژوئیه، هم‌زمان با برگزاری تظاهرات استانداری پاریس و وزارت کشور مجددا به دادگاه مراجعه کردند. نماینده استانداری پاریس در دادگاه گفت: «شرایط در فرانسه شکننده است. چند روزی است آشوب‌ها در پاریس، در منطقه لادفانس و در سراسر فرانسه افزایش یافته است. وضعیت به‌طور قابل توجهی بدتر شده است…
رئیس پلیس تصمیم گرفته است که کنسرت‌های آقای فارمر را ممنوع کند. مأموران ارگان‌های مختلف پلیس بسیج شده‌اند تا ایمنی آتش‌نشانان پاریس را تضمین کنند. بنابراین هیچ نیروی پلیسی در موقعیت ووبان (محل تظاهرات ایرانیان) حضور نخواهد داشت».
نماینده وزیر کشور گفت :«ما باوضعیت فورس ماژور مواجه هستیم. در ابتدا ۱۲واحد پلیس برای کنسرت فارمر و شانزده واحد پلیس برای تظاهرات مخالفان ایرانی در نظر گرفته شده بود. پرفه پلیس (استاندار پاریس) دیگر در موقعیتی نیست که این پرسنل را در دسترس قرار دهد. جلسه جدید سلول بحران صبح امروز برگزار شد که باید به وضعیت فوق‌العاده در سراسر خاک کشور پاسخ داده شود».

در عمل نیز تظاهرات ایرانیان بدون حضور حتی یک پلیس با نظم کامل و بدون هیچ‌گونه حادثه‌یی برگزار شد؛ چیزی که نظم و انضباط فوق‌العاده و ستایش‌انگیز هواداران مجاهدین و مقاومت ایران را به‌خوبی نشان داد.
فیگارو (۱۲تیر) در باره برپایی این کهکشان نوشت: «شورای ملی مقاومت ایران به ریاست مریم رجوی پایان این هفته ده‌ها هزار نفر را در پاریس گرد آورد. هم‌چنین در مقر خود در اور سور اواز، نشست جهانی برای ایران آزاد ۲۰۲۳ را برگزار کرد. مایک پنس، معاون پیشین رئیس جمهورایالات متحده، در این مراسم حضور پیدا کرد. استفن هارپر، نخست‌وزیر سابق کانادا و گی ورهوفشتاد از بلژیک. برنارد کوشنر، میشل آلیو ماری، اوبر ودرین، اینگرید بتانکور، جوزف لیبرمن در این نشست شرکت داشتند. لیز تراس، نخست وزیر پیشین بریتانیا و مایک پمپئو وزیر امور خارجه پیشین آمریکا (به طور آنلاین) پیام‌هایی در حمایت از برنامه ده ماده‌یی مقاومت ایران دادند که اکثریت نمایندگان مجلس ملی فرانسه از آن حمایت کرده اند».

کهکشان۱۴۰۲و تظاهرات پاریس درشرایطی برپاشد که رژیم با تمام توان و در یک بسیج همه‌جانبه برای جلوگیری از آن درحال بند و بست و توطئه بود. روز ۵ تیر دربحبوحه این تلاش‌های دشمن درصحنه بین‌المللی، تام ریج اولین وزیر امنیت داخلی آمریکا در مقاله هشدار‌آمیزی در واشینگتن تایمز با تیتر« لحظه رو به رو شدن غرب با حقیقت در رابطه با ایران فرارسیده»، به ممنوع اعلام شدن تظاهرات پاریس و حمله به اشرف ۳ اشاره کرد و نوشت: «حمله به شورای ملی مقاومت ایران، وحشت عمیق رژیم را آشکار می‌سازد و بر نقش محوری سازمان مجاهدین خلق در برانگیختن قیام‌های سراسری و وارد کردن ضربات شدید به کنترل شکننده رژیم تأکید می‌کند.
سایر به‌اصطلاح گزینه‌ها، مانند بقایای سلطنت سابق، بیش از پیش منسوخ و بی‌اهمیت بودنشان آشکار و هویدا می‌شود که در شعارهای ”نه  به حکومت دینی، نه به سلطنت، آری به دموکراسی و برابری“ بازتاب یافته است. تمرکز بی‌وقفه رژیم بر شورای ملی مقاومت و رئیس‌جمهور منتخب آن، مریم رجوی، گویای همه چیز است و ترس فزاینده رژیم تهران را از این تهدید برای موجودیتش آشکار می‌سازد…هجوم علیه جنبش اصلی مقاومت دموکراتیک ایران فراتر از صرف اقدامات محدودکننده است. این نشان‌دهنده نقض عمیقی است که به آزادی‌های گرانقدر مصرح در قاره اروپا آسیب می‌رساند».

اجلاس شورا با مرور این رویارویی فشرده و با قدردانی از تلاش‌های خانم مریم رجوی در کنار زدن موانع، تأکید کرد برپایی پیروزمند کهکشان مقاومت با شرکت بیش از۵۰۰ شخصیت سیاسی از آمریکا، اروپا، کانادا، استرالیا و کشورهای عربی با ۳۲ هیأت پارلمانی و نمایندگان منتخب از ۵ قاره جهان و مقامات پیشین، شامل ۹معاون رئیس جمهور و نخست وزیر،۳ریاست مجلس،۲مشاور امنیت ملی،۹وزیرخارجه، ۲۸وزیر دولت‌ها،۷تن گزارشگران و مسئولان سازمان ملل، یک پیروزی خارق‌العاده است که با یک سیاست و خط مشی میهنی و چهار دهه جان‌فشانی برای آزادی محقق شده و نقش یکایک مسئولان و دست اندرکاران و نیروها و حامیان مجاهدین و مقاومت ایران به‌راستی ستودنی است.
شورا حضور گسترده زنان و جوانان در تظاهرات پاریس و تمامی پهنه‌های کهکشان مقاومت را آن روی سکه پیشتازی زنان و جوانان میهن در کف خیابان‌ها درجریان قیام و گواه آشکاری بر پیوند نسل‌های جوان با مقاومت و حقانیت مشی اصولی آن دانست.
اعضای شورا خاطرنشان کردند که پیروزی درخشان کهکشان مقاومت و آن‌چه که از فعالیت‌های سراسری کانون‌های شورشی دراجلاس جهانی ایران آزاد به نمایش در آمد، دیواره‌های سیاه و ستبر «سانسور قرن» برای انکار جنبش مقاومت و آلترناتیو دموکراتیک را به‌ کلی در هم ریخت و خیل معرکه‌گیران ارتجاعی استعماری را بور وحسرت‌زده پی کارشان فرستاد.
در آستانه این اجلاس، ۱۰هزار صحنه از کانون‌های شورشی در سراسر ایران همراه با ۶۰عملیات تصویرنگاری از رئیس جمهور برگزیده مقاومت و بنرهای بسیار از شهرهای مختلف برای دبیرخانه شورا ارسال کرده بودند.
کهکشان مقاومت در ۱۴۰۲علاوه بر تظاهرات و اجلاس‌های بی‌نظیر خود، یک بیانیه جهانی در حمایت از قیام مردم ایران برای یک جمهوری دموکراتیک با جدایی دین از دولت بر اساس نه شاه نه شیخ و برنامه ۱۰ماده‌یی خانم مریم رجوی رئیس جمهور برگزیده شورای ملی مقاومت برای دوران انتقال حاکمیت به مردم ایران با حمایت ۲۹اکثریت پارلمانی به ثبت رساند.

این سند تاریخی با امضای۳۶۰۰تن نمایندگان منتخب مردم کشورهای مختلف در ۵قاره ازجمله اکثریت قانونگذاران ۳عضو از ۵عضو دائم شورای امنیت و ۴کشور از ۷کشور صنعتی جهان، ۴دهه مقاومت سازمان‌یافته سراسری و قتل‌عام بیش از ۳۰۰۰۰زندانی در سال ۱۳۶۷ را که اکثریت عظیم آن‌ها اعضای مجاهدین خلق بودند، خاطرنشان می‌کند و خواستار لیست‌گذاری سپاه و محاکمه سردمداران رژیم می‌شود. مفهوم بالفعل این بیانیه، به‌رسمیت شناختن جایگزین دموکراتیک توسط پارلمان‌های جهان است. این پیروزی بزرگ دیپلوماسی انقلابی است که مسئول شورا آن را رودرروی وابستگی‌گرایی از سال۶۰ در مقر شورا در پاریس پایه‌گذاری کرد.
بیانیه جهانی در زمان صدور اطلاعیه حاضر دربرگیرنده ۱۲۰امضا از رهبران پیشین جهان و حمایت ۷۵تن برندگان جوایز نوبل در رشته‌های گوناگون است.
قیام و تحولات ناشی از آن بار دیگر ثابت کرد که اگر همه دولت‌های بزرگ جمع شوند، همه تلویزیون‌های مربوطه به تبلیغ شاه‌پرستی بپردازند و بزرگترین سانسور قرن را بر آلترناتیو دموکراتیک انقلابی تحمیل کنند، باز هم قادر به ساختن آلترناتیوی برای این رژیم نیستند و تا به ‌حال نتوانستند برای برگرداندن تاریخ به عقب حتی به اندازه انگشتان یک دست نماینده پارلمان جمع کنند.
اجلاس شورا روند قیام‌های ۱۴۰۱و پیامدهای آن در صحنه سیاسی و اجتماعی ایران و در تشدید بحران‌های حکومت آخوندی را هم مورد بحث قرار داد و اتقاق نظر داشت که بعد از قیام‌های۱۴۰۱ دیگر حکومت آخوندی هرگز به تعادل پیشین باز نمی‌گردد.
در بررسی بحران‌های اقتصادی و اجتماعی رژیم و از جمله «طرح هفتم توسعه» دست‌پخت خامنه‌ای-رئیسی، اعضای شورا خاطر نشان کردند این قبیل طرح‌ها که روی استثمار بیشتر زحمت‌کشان و کارگران بنا شده، فقط تضاد بین مردم و رژیم را تشدید می‌کند و در درون حاکمیت هم بحران‌زاست.
زیرا شکست کامل دولت جلادان درتمامی وعده‌های شیادانه پوپولیستی از قبیل تثبیت نرخ ارز یا ساختن میلیونی مسکن چنان ابعاد پرفضیحتی دارد که بخش عمده اعضای مجلس فرمایشی با ابراز پشیمانی از نامه دوسال پیش خود برای کاندیدا شدن رئیسی، اکنون از او می‌خواهند برای نجات نظام از مهلکه بحران‌ها، روی «مین استعفا»! برود. حاکمیت با چنان بحران‌های بزرگ اجتماعی و اقتصادی مواجه است که حتی اگر خامنه‌ای در برابر خواسته‌های غرب عقب‌نشینی کند و مماشاتگران هرآن‌چه می‌خواهد به او بدهند، قادر به حل این مسائل اقتصادی و اجتماعی نیست و سرنگونی محتوم در تقدیر دارد.
حتمیت سرنگونی رژیم، آن روی سکه حتمیت پیروزی شورای ملی مقاومت است که اساسنامه آن از روز اول بر سرنگونی رژیم ولایت فقیه بنا شده است. کهکشان مقاومت و تظاهرات پاریس آن روی سکه بحران‌های رژیم است. تظاهرکنندگان میدان ووبان در انظار جهانیان به مثابه نمادی از گردان‌های پیروزی جلوه‌گر شده اند.

اعضای شورا در بحث‌های سیاسی تأکید کردند تحولات ۱۰ماه گذشته، قبل از هر چیز اصالت و درستی استراتژی مقاومت برای سرنگونی را ثابت کرد و از جمله نشان داد وابستگی و تکیه به خارجی همراه با دعاوی خشونت‌پرهیزی، تفاسیر سرمایه‌داری و کالایی از شعار «زن، زندگی، آزادی» و رؤیای انقلاب مخملی و گذار مسالمت‌آمیز مقولات و خواب و خیال‌هایی است که تنها به نفع رژیم تعبیر می‌شود و منشأ بسیاری از آن‌ها به‌ویژه وقتی کار به خصومت با مقاومت می‌رسد، ولایت ‌خامنه‌ای است.
هم‌چنین ثابت شد که ضرورت نه شاه و نه شیخ، تنها معطوف به آینده و ضرورت ساختار دموکراتیک ایران فردا نیست، بلکه قبل از آن، ضرورت سرنگونی استبداد دینی است. بچه شاه و محفل‌های ارتجاعی و استعماری حول و حوش او، یک ماه پس از شروع قیام، وقتی احساس کردند موضوع بسیار جدی است به‌فرموده به صحنه آمدند و قدم به قدم ماهیت و ماموریت واقعی خود را بر ملا کردند. دو وجه ممیزه آن‌ها یکی دشمنی با شورا و مجاهدین و دیگری پیوند با سپاه، به ‌وضوح بارز شد.
آش آن‌قدر شور بود که صدای برخی از بازماندگان رژیم و دربار شاه هم در‌آمد که این‌ها چه کسانی هستند که مستقیما از دستگاه‌های حکومتی در ایران، در لباس اپوزیسیون به حلقه نزدیکان سلطنتی نقل مکان می‌کنند! راه انداختن دار و دسته های چماقداری و قمه‌کش ساواکی درتظاهرات و بالابردن عکس دژخیم ثابتی هم نیازمند توضیح نیست.
چنان که مسئول شوا به درستی گفته است:« ماحصل تمام نمایش‌های بچه‌شاه و حاجبان و جارچیان ”دربار“ مربوطه، به جیب شیخ ریخت و بس. والا جبهه خلق در برابر فاشیسم دینی معادله ساده‌تر و روشن‌تری داشت و یک‌دست بود.چنین است که مقاومت ایران بر پایه ”نه شاه نه شیخ“ بر جبهه خلق پا می‌فشارد».

اجلاس شورا با قدردانی از پیام‌های ‌آقای مسعود رجوی خطاب به مردم و شورشگران برای آزادی درجریان قیام، رهنمودهای او را عامل تعیین‌کننده در سمت‌گیری نیروهای قیام در راستای سرنگونی، در خنثی کردن تمهیدات و توطئه‌های دشمن، و در مرزبندی‌ها و استحکام جبهه خلق دانست؛ به‌ویژه آن‌جا که درسالگرد انقلاب ضد‌سلطنتی اعلام کرد: «انکار انقلاب ضدسلطنتی توهین به مردم ایران و لگدمال کردن اعلامیه جهانی حقوق‌بشر و مشخصاً حق شورش و قیام علیه ستمگر به‌عنوان آخرین علاج بشر است.
بی‌جواب گذاشتن ”سلطنت یا جمهوری“ و موکول کردن آن به بعد یا پای صندوق رأی، به بهانه برهم نخوردن وحدت، انکار حاکمیت و رأی جمهور ملت است.
این فریبکاری و خیانت و انحراف و تفرقه به سود رژیم ولایت است. هم‌چنان‌که مسایل اساسی دیگر مانند انحلال دستگاه‌های سرکوبگر رژیم، آزادی‌ها و حقوق زنان، حقوق ملیت‌ها و زمانبندی تشکیل مؤسسان را هم نمی‌توان به بعد موکول کرد».
یا آن‌جا که دربحبوحه اوج‌گیری خیزش‌های توفنده در شهرهای میهن در ۱۶ مهر۱۴۰۱، «مهـرگان خجستـه تهـران» را « آئینه تمام‌نمای ایـران» و «آخر خط و گورستان ساواک شاه و سپاه شیخ و دیکتاتوری» خواند و گفت: «می‌گویند مشکل در این است که قیام رهبری ندارد. ما می‌گوییم اصل موضوع کمبود آتش و برافروختن شعله‌ها برای تسخیر مراکز حکومت است.
هر کس می‌خواهد مسأله رهبری حل شود باید بیشتر و بیشتر به رژیم اعدام و قتل‌عام آتش کند. آن‌قدر آتش برافروزد تا بیت‌العنکبوت و رادیو و تلویزیون خامنه‌ای را تصرف کند».

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
۱۸ تیر ۱۴۰۲