سخنرانی در پارلمان آلمان
نمایندگان محترم
خانم‌ها، آقایان
از حضور در بوندستاگ، خانه دمکراسی آلمان، و دیدار با شما خوشوقتم.
از جانب مردم و مقاومت ایران به مردم آلمان درود می‌فرستم.
همچنین از ابتکار شجاعانه ۱۵۰تن از اعضای پارلمان فدرال شامل روسای ۹کمیسیون در ارائه بیانیه حمایت از مقاومت ایران، صمیمانه قدردانی می‌کنم.
این بیانیه، یک جمع‌بندی کوتاه و در عین حال عمیق از وضعیت کنونی است و در مورد بحران ایران راه حلی مسئولانه ارائه می‌کند.
توجه اکید پارلمانترهای آلمانی به وضعیت شهر اشرف، گویای یک احساس مسئولیت تحسین‌برانگیز در قبال یک مسأله حقوق‌بشری عاجل است.
ملایان دو سال است که قطعنامه‌های شورای امنیت را مسخره می‌کنند. و به مداخلات تروریستی و بنیادگرایانه و دشمنی با صلح در منطقه ادامه می‌دهند.
در این شرایط برخی تصور می‌کنند که دیگر راهی وجود ندارد، به‌جز مماشات اما منتخبان آلمان یک راه حل ایرانی ارائه می‌کنند. راه حلی که به انتخاب مردم ایران و به مقاومت در برابر فاشیسم مذهبی احترام می‌گذارد. راه حلی که بر تغییر در ایران برای حل بحران تأکید دارد.
عده‌یی فریبکاری رژیم در مورد ثبات موهومش را باور کرده‌اند. بر‌این اساس،آن‌ها امکان تغییر دمکراتیک در ایران را زیر سئوال می‌برند. به‌خاطر داریم سی سال پیش نیز تحلیل‌های رسمی در آمریکا، دیکتاتوری شاه را یک جزیره ثبات توصیف می‌کرد، اما یک‌سال بعد اثری از آن حکومت باقی نماند.
مردم ایران ، کسانی را که باعث بقای دیکتاتوری حاکم شدند، فراموش نمی‌کنند. همچنین از یاد نخواهند برد کسانی را که با آن‌ها دوستی کردند.
دوستان گرامی
من از سوی جنبشی با شما سخن می‌گویم که سه دهه است با بنیادگرایی اسلامی مبارزه می‌کند. مبارزه برای دمکراسی و برای برابری زن و مرد. حاصل آن، یک جنبش پیشتاز برابری است. با تربیت نسلی از زنان رهبری‌کننده در همه سطوح مقاومت و با تربیت نسلی از مردان معتقد به آرمان برابری.
آری برابری، این است شاخص دمکراسی، شاخص پیشرفت واقعی جامعه و کلید مبارزه با بنیادگرایی و فاشیسم مذهبی.
در دهه ۱۹۳۰غرب بر سرکوب دمکراسی در آلمان توسط نازیسم چشم فرو بست. عده‌یی می‌گفتند برای مخالفت با جنگ، مماشات با هیتلر لازم است. مذاکرات مونیخ و امتیاز ننگین چمبرلین به هیتلر را به یاد بیاورید. آن‌ها به ماشین جنگ نازی‌ها سوخت رساندند. در دو دهه گذشته نیز مماشات با ملایان به جنگ و تروریسم و برنامه اتمی ملایان سوخت رساند. این سیاست، بنیادگرایی را تقویت کرد. بنیادگریی اکنون در افغانستان و عراق روزانه ده‌ها نفر را به‌کام مرگ می‌کشاند، تروریسم خود را به لبنان و فلسطین صادر کرده است، و با تهدید به محو اسراییل یک جنگ بزرگ را تدارک می‌بیند.
نمایندگان محترم؛
پروژه ما برای ایران، دمکراسی است.
پروژه‌یی براساس کثرت‌گرایی وجدایی دین و دولت،
پروژه‌یی بر اساس برابری زن و مرد و به طور خاص مشارکت فعال و برابر زنان در رهبری سیاسی که تضمین دمکراسی در ایران فرداست،
و پروژه‌یی بر اساس حقوق‌بشر که در آن از جمله حکم اعدام لغو می‌شود.
برای این هدف، جنبش مقاومت بیشترین دمکراسی را در درون خود برقرار کرده است.
پارلمان این مقاومت، شورای ملی مقاومت ایران، اقشار مختلف جامعه ایران را نمایندگی می‌کند همچنین احزاب و مذاهب مختلف .
در این شورا اصل بر تفاهم و بردباری و همزیستی و شنیدن یکدیگر است.
به عنوان مثال مجاهدین بزرگترین نیروی سیاسی جامعه ایران ، هنگام تصمیم‌گیری‌ها از حق رأی متساوی با سایر اعضا برخوردارند.
در اجلاس سال ۲۰۰۵ پارلمان اروپا، من اعلام کردم که آزادی برای ما فقط یک برنامه سیاسی نیست. بلکه آرمانی است که ۱۲۰هزار تن از اعضا و هواداران ما جان خود را برای آن دادند.
پایبندی عمیق به دمکراسی مهم‌ترین عامل بقای این جنبش در برابر استبداد وحشی حاکم است.
این مقاومت متعهد است که حداکثر شش ماه پس از سرنگونی ملایان ، انتخابات آزاد برای مجلس مؤسسان و قانونگذاری برگزار کند. سپس اداره کشور به منتخبان مردم ایران واگذار می‌شود.
این مقاومت کلید بحران ایران است.
مردم و مقاومت ایران قادرند تغییر دمکراتیک را عملی سازند.
زیرا این مقاومت از یک پایگاه گسترده در جامعه ایران برخوردار است. شبکه اجتماعی مقاومت هر سال تعداد زیادی از تظاهرات دانشجویان، معلمان و کارگران را سازمان می‌دهد. ملاها با خشن‌ترین سرکوبگری‌ها نتوانسته‌اند این مقاومت را از بین ببرند.
نمایندگان محترم؛
من می خواهم همچنین با شما از موانع و مشکلاتی که برای برقراری آزادی در میهنم با آن مواجه هستیم صحبت کنم.
برچسب ناعادلانه تروریسم به نیروی محوری مقاومت بخش اعظم پتانسیل تغییر دمکراتیک را بلوکه کرده است.
دادگاه‌های ذیصلاح در اروپا در دو سال گذشته پنج بار حکم به ابطال این برچسب داده‌اند.
پارلمان‌های اروپایی در ۱۶قطعنامه و بیانیه شورا را به خاتمه قانون‌شکنی فراخوانده‌اند.
بله، رویارویی تصمیم‌های پشت پرده با عدالت
تقابل قوه مجریه با قوه مقننه
این آشکارا به معنی نامشروع شدن تصمیم شورای وزیران است.
این شکافی است به سود ملایان و حفظ فاشیسم مذهبی در ایران.
از این بی‌عدالتی، نه فقط مردم ایران بلکه همه جهان ضرر کرده است. زیرا، مهم‌ترین اهرم تغییر در ایران را بلوکه کرده است.
تا وقتی این نامگذاری هست، ملایان به هیچ‌کدام از هشدارهای جامعه جهانی در مورد برنامه اتمی اعتنا نمی‌کنند.
وقت آن است که دولت آلمان رهبری تصحیح این سیاست اشتباه را در دست بگیرد.
باید تأکید کنم برچسب تروریسم با هیچ معیاری شایسته مجاهدین نیست. بهترین شاخص نفی تروریسم، پایبندی به انتخابات آزاد است. این مقاومت پیوسته تروریسم و خشونت را محکوم کرده و می‌کند. این مقاومت از ربع قرن پیش بارها برای برگزاری یک انتخابات آزاد فراخوان داده است. خود من در سال ۲۰۰۳خواهان برگزاری رفراندم عمومی تحت نظر ملل‌متحد شدم.
ملایان همه این درخواست‌ها را با اعدام و شکنجه بیشتر پاسخ دادند.
دولت‌های غربی نه تنها چشم خود را بر روی این جنایت‌ها بستند بلکه با نگهداری مجاهدین در لیست عملا به رژیم برای صدور بیشتر بنیادگرایی و تروریسم به منطقه و به‌دست آوردن بمب کمک کردند.
یک روز آن‌ها باید به مردم خود پاسخ بدهند.
دوستان عزیز؛
نامگذاری ناعادلانه، یک نتیجه فاجعه بار دیگر نیز با خود به همراه دارد. آن هم وضعیت مخاطره آمیز ۳۵۰۰عضو سازمان مجاهدین مستقر در شهر اشرف است. شهر اشرف، در داخل عراق در هفتاد کیلومتری مرز ایران قرار دارد. اشرف الهام‌بخش مبارزه مردم ایران به‌ویژه جوانان و زنان برای کسب آزادی است. اشرف سد استواری در برابر پیشروی بنیادگرایی هدایت شده از تهران است. ساکنان اشرف از ۲۲سال پیش به‌طور قانونی در عراق سکونت دارند. آن‌ها از سال ۲۰۰۳تحت حفاظت نیروی چند‌ملیتی قرار دارند.
ملایان حاکم بر ایران با توجه به نفوذ گسترده در عراق سال‌هاست در صدد نابود کردن ساکنان اشرف و استرداد یا اخراج آن‌ها از عراق‌اند. بهانه آن‌ها وجود نام مجاهدین در لیست تروریستی است. در ماه‌های اخیر، ملایان تلاش می‌کنند حفاظت اشرف از نیروی چند‌ملیتی به عراق منتقل شود. این معنایی جز تدارک یک فاجعه انسانی ندارد.
سازمان‌های بین‌المللی ذیربط بر حقوق ساکنان اشرف تأکید کرده‌اند. در اوایل ماه اکتبر، مجمع پارلمانی شورای اروپا در بیانیه‌یی اعلام کرد:« «انتقال حفاظت اشرف تحت شرایط کنونی ناقض اصل نان رفولمان، کنوانسیون چهارم ژنو، کنوانسیون پناهندگی، کنوانسیون علیه شکنجه، قانون انسان‌دوستانه بین المللی، و قوانین بین‌المللی است».
من همه جهان را به حمایت از هزاران عضو اپوزیسیون ایران فرا می‌خوانم. آن‌ها جانشان توسط ملایان تهدید می‌شود.
دوستان عزیز؛
در روزهای آخر ماه گذشته، یک عضو مجاهدین، به نام عبدالرضا رجبی، پس از هفت سال اسارت در زندان، بر اثر شکنجه در زندان به قتل رسید. قتل اعضای مقاومت در زندان‌ها بارها اتفاق افتاده است.
سمپاتیزان‌هایی که به‌خاطر سازمان دادن تظاهرات ضددولتی دستگیر شده‌اند، به شدت تحت شکنجه هستند.
ملایان به قتل‌عام هولناک سی هزار زندانی سیاسی دست زده‌اند. آن‌هم فقط ظرف چند ماه.
آیا می‌دانید چرا احمدی‌نژاد هولاکاست را انکار می‌کند؟
چون این رژیم چندین قتل‌عام در پرونده خود دارد.
زندان‌های مخوفی هم‌چون اوین، گوهردشت، دیزل آباد، دستگرد و عادل آباد.
برای ما روشن است کسی که هولاکاست را نفی می‌کند، خود را در کنار جنایتکاران این فاجعه هولناک قرار می‌دهد. و جهان باید نسبت به عواقب این طرز تفکر خطرناک آن‌هم از جانب رژیمی که بی‌اعتنا به واکنش‌های جهانی، در پی آماده‌سازی بمب اتم است، به‌شدت نگران باشد.
من مطئنم که مردم آلمان به‌خاطر تجربه تلخ نازی، درد مردم ایران را به خوبی حس می‌کنند.
شما معنای کابوس هولناکی را که سی سال است بر ایران حاکم است، به خوبی درک می‌کنید.
زیرا نظیر آن را تحمل کرده‌اید.
به‌همین دلیل انتظار مردم و مقاومت ایران این است که به یاریشان برخیزید.
من با نظر خانم مرکل صدراعظم آلمان موافقم که با اشاره به اظهارات احمدی‌نژاد، گفته است: « در سال ۱۹۳۳ نیز شعارهای نازی‌ها به عنوان حرف‌های بی‌اهمیت جلوه داده شد، آلمان از تاریخ خود آموخته و مؤظف است که با آنچه در شرف آغاز است، مقابله کند».
دوستان عزیز؛
برخلاف تلاش ملایان برای پوشاندن ضعف مفرط خود، آن‌ها بیش از آن که غرب به معامله اقتصادی با ایران نیاز داشته باشند، به آن نیازمندند. ما به سوابق و ماهیت این رژیم به خوبی اشراف داریم. آن‌ها با زبان قاطعیت را به خوبی می‌شناسند.
واقعیت این است که مقابله با فاشیسم مذهبی، مسئولیتی است که آلمان و سایر قدرت‌های غرب باید نسبت به آن متعهد باشند.
زمان آن است که به سیاستی که فاجعه به‌بار آورده است، خاتمه داده شود.
این تغییر لزوماً از تصحیح بزرگترین اشتباه غرب یعنی نادیده گرفتن مردم و مقاومت ایران و ابطال برچسب غیرقانونی تروریسم می‌‌گذرد.
زمان آن است که دولت آلمان شورای ملی مقاومت را به‌رسمیت بشناسد.
مردم ایران شایسته کسب آزادی و دمکراسی‌اند.
آن‌ها از شما می‌خواهند که به یاریشان برخیزید.
از همه شما متشکرم
- برچسب‌ها:اروپا, اشرف, تروریسم, سازمان مجاهدین
