سخنرانی در مجلس آلمان

نمایندگان محترم؛
خانم‌ها، آقایان؛
خوشحالم که امروز در میان شما نمایندگان مردم آلمان هستم. ابتدا مایلم از همه شما به‌خاطر توجهاتتان به مساله نقض حقوق‌بشر در میهنم ایران تشکر کنم.
به‌ویژه مایلم از تلاش‌های شما برای دفاع از رزمندگان آزادی ایران در اشرف صمیمانه قدردانی کنم. هم‌چنین یاد خانم اینگرید هولتزهوتر، که مسئول کمیته آلمانی برای همبستگی با یک ایران آزاد بود را گرامی و بزرگ می‌دارم. مردم و مقاومت ایران شخصیت والا و تلاش‌های بی‌وقفه آن زن شجاع، در دفاع از مقاومت ایران و اشرف را همواره به‌خاطر خواهند داشت.
من امروز در شرایطی به اینجا آمده‌ام که موضوع ایران در قلب مسائل بینالمللی قرار دارد. من مایلم به بررسی دو موضوع بپردازم:
موضوع اول؛ سمت و سوی تحولات در ایران می‌باشد. و این‌که آیا چشم‌انداز خاتمه دیکتاتوری مذهبی وجود دارد؟ آیا اپوزیسیون ایران قادر هست که تغییر را محقق سازد؟ موانع و عوامل کندکننده و یا تسریع‌کننده کدام‌ها هستند؟

موضوع دوم که به آن خواهم پرداخت راه‌حل این بحران است. و سوال این است, سیاست درست برای غرب چیست؟ قبل از پرداختن به این دو موضوع اجازه بدهید در مقدمه آن‌چه که اکنون بطور به‌طور یقینی فکر می‌کنم مورد توافق عمومی می‌باشد را به‌طور محوری مورد اشاره قرار دهم.

اولاً قیام سراسری مردم ایران طی ۹ماه گذشته به‌وضوح نشان داد که مردم‌‌‌ ایران، خواهان خاتمه دیکتاتوری مذهبی می‌باشند.

شقه در درون رژیم ملایان در بالاترین سطح صورت گرفته و رژیم را در بنیان ضعیف‌تر نموده است.
افزایش سرکوب در داخل، تشدید برنامه سلاح هسته‌یی و افزایش مداخلات در عراق نشان می‌دهد که رژیم ملاها هیچ قصدی برای تغییر رفتارش و ایجاد رفرم ندارد.
سیاست غرب و اتحادیه اروپا برای تغییر رفتار رژیم از طریق مذاکره و مماشات اشتباه بوده و به ضد خود عمل کرده‌است. کانون این سیاست فاصله گرفتن از مقاومت و محدود کردن آن می‌باشد.

ما بر این باوریم که چشم‌انداز تغییر وجود دارد. و به‌رغم سرکوب وحشیانه، رژیم نتوانسته قیام را مهار کند. ، هم‌چنین خامنه‌ای نتوانسته شقه درون رژیم را هم‌بیاورد. و اختلافات در بالا منجر به ریزش بخش قابل‌توجهی از نیروهای رژیم شده که طی سالیان به آن‌ها متکی بود.
براساس اطلاعات موثق ما حتی در بدنه سپاه پاسداران که نیروی اصلی سرکوب رژیم می‌باشد، نشانه‌های تزلزل مشاهده می‌شود.
مهم‌تر اما، بروز بیرونی پتانسیل عظیم ناشی از ۳۰سال اختناق مذهبی، فساد، فقر و فحشا در جریان قیام‌های ۹ماه گذشته می‌باشد، که منجر به فروریختن موقعیت ولی‌فقیه رژیم شده است.

بنابراین، شرایط دیگر به گذشته بر نمی‌گردد و علیرغم هر افت و خیز این مسیر تا خاتمه دادن به دیکتاتوری مذهبی در ایران ادامه خواهد یافت.
استمرار تظاهرات در شرایطی که رژیم از درون شقه شده است، تاثیرات بیش‌تری دارد.
پاسخ مثبت مردم به فراخوان مقاومت ایران برای تبدیل جشن سنتی چهارشنبه‌سوری به یک حرکت اعتراضی، بیانگر شکل‌گیری یک جبهه و اتفاق‌نظر مردمی پیرامون راه و روش مقاومت ایران یعنی نفی تمامیت رژیم می‌باشد. علی‌رغم اقتدار ظاهری رژیم، تغییر در چشم انداز است.

در سال‌های ۱۹۸۸و حتی اوایل ۱۹۸۹کمتر کسی فکر می‌کرد که دیوار برلین در سال ۹۰ فرو ریزد. قدرت اِ‌ستازی، نیروی ارتش و آمادگی آن‌ها برای سرکوب این‌طور می‌نمود که تغییر غیرممکن است. اما در پس آن قدرت ظاهری یک نظام فرسوده و ضعیف بود.در ایران، امروز یک مقاومت سازمان‌یافته وجود دارد.
شبکه مقاومت در داخل کشور متشکل از جوانان و زنان و هم‌چنین خانواده‌های ۱۲۰هزار اعدام سیاسی و صدها هزار زندانی سیاسی طی سه دهه گذشته، نقش جدی در سازمان دادن و هدایت تظاهرات ضد‌حکومتی دارد.
در ماه‌های اخیر، رژیم با محکوم‌کردن شماری از هواداران مقاومت به اعدام, آن‌هم دردادگاه‌های نمایشی به این سازمان‌یافتگی اعتراف کرده است.

یک ویژگي بارز دیگر مقاومت ایران، برخورداری از ۳۴۰۰فعال مقاومت در اشرف در عراق می‌باشد. بسیاری از آن‌ها نزدیک به سه‌دهه است که دست اندر‌کار مقاومت برای آزادی می‌باشند.
اشرف، سمبل پایداری، مرکز امید و الهام بخش مردم ایران در مقاومت برای آزادی می‌باشد. به‌همین دلیل رژیم برای نابودی اشرف از هیچ تلاشی فروگزار نمی‌کند.
نهایتاً، شورای ملی مقاومت، به‌عنوان دیرپاترین ائـتلاف تاریخ ایران با یک برنامه مشخص و اعلام شده، چشم‌انداز مشخصی را در مقابل مردم ایران و در وهله بعد جامعه بین‌المللی قرار می‌دهد.
شورای ملی مقاومت ایران با اعلام سه اصل نفی دیکتاتوری مذهبی، پذیرش استقرار جمهوری و جدایی دین و دولت، راه را برای ورود همه نیروهای سیاسی به یک جبهه گسترده و فراگیر باز کرده است.
از سوی دیگر مواضع مقاومت ایران در دفاع از یک ایران غیر اتمی و هم‌زیستی مسالمت‌آمیز با تمامی کشورهای جهان، شاخص جدی، سیاست مسئولانه این مقاومت است که آن‌را به یک‌طرف گفتگوی قابل اتکاء در صحنه بین المللی تبدیل می‌کند. البته برای تغییر، موانع وجود دارند.
علاوه ‌بر سرکوب گسترده در داخل، عدم یک سیاست قاطع در قبال رژیم ملایان از سوی غرب هم‌چنان به‌عنوان یک مانع در مقابل تغییر درایران قرار دارد.
غرب با روابط اقتصادی گسترده با رژیم و محدود‌کردن نیروی اصلی اپوزیسیون، بیش‌ترین کمک را به بقای رژیم نموده است.
سیاست مذاکره و مماشات اجازه داد که ملاها به دستیابی به بمب اتم نزدیک‌تر شوند و بنیادگرایی و عوامل خودشان را در عراق و لبنان و فلسطین تقویت کنند.

امروز رژیم ملاها، جدی‌ترین تهدید صلح و امنیت جهانی است. راه‌حل این تهدید، نه درادامه مماشات و نه مداخله نظامی خارجی است.
تنها یک‌راه وجود دارد: تغییر دمکراتیک بدست مردم و مقاومت سازمان‌یافته آن‌ها. ولی غرب هم‌چنان نقش محدود‌کننده در قبال اهرم اصلي محقق ساختن این تغییر یعنی مقاومت ایران دارد. در ماههای اخیر، ضرورت یک سیاست قاطع مورد توجه قرار گرفته است ولی هنوز به مرحله اجرا گذاشته نشده است.
ما هم‌چنان با یک بی‌عملی از سوی اروپا مواجهیم. اساسی‌ترین نیازهای رژیم هم‌چنان در روابط اقتصادی با غرب تامین می‌شود.
حجم مبادلات ایران با اروپا در سال گذشته بالغ بر ۱۱میلیارد یورو بوده که یک سوم آن با آلمان بوده‌است. رژیم، با تجهیزاتی که از اروپا، از جمله کشورآلمان تهیه نموده برای اِعمال اختناق و سرکوب مردم استفاده می‌کند. درآمد حاصله از روابط اقتصادی در اختیار سپاه پاسداران قرار می‌گیرد که اقتصاد ایران را در انحصار خود در آورده است.
طی سال‌های اخیر، تحت عنوان سیاست خصوصی‌کردن کلیه صنایع بزرگ از جمله، انحصار گاز و نفت در اختیار سپاه پاسداران قرار گرفته است.
درآمد حاصله از معاملات صرف سرکوب، کسب سلاح اتمی و کمک به نیروهای بنیادگرا و تروریست در منطقه می‌شود.

از همین رو مقاومت ایران، دولت‌های غربی به‌ویژه دولت آلمان را به اقدامات زیر فرا‌می‌خواند:

اِعمال تحریم‌های همه‌جانبه ب به‌ویژه در زمینه نفت و بنزین است. مخالفت با تحریم، به‌بهانه اینکه به مردم صدمه می‌زند یک فریب بزرگ است. ما اطلاعات موثق از درون رژیم داریم که میزان کمی تحریمات بانکی که اِعمال شده، تاثیرات فلج‌کننده برای رژیم به‌همراه داشته است.
هم‌چنین سپاه پاسداران باید در لیست نهادهای تروریستی قرار بگیرد و بساط ماموران اطلاعاتی ملاها در اروپا جمع شود.
تحریم، ضروری است ولی کافی نیست. تحریم باید با تغییر سیاست در قبال مقاومت ایران همراه شود. سیاست کشورهای غربی تاکنون مانع از آن شده است که مقاومت ایران بتواند از همه پتانسیل‌هایش برای ایجاد تغییر استفاده کند. زمان آن فرا رسیده که شورای ملی مقاومت به‌رسمیت شناخته شود.در مقابل تهدیدات رژیم ایران و همدستانش در عراق برای نابودی ساکنان اشرف، اروپا باید به دولت عراق نسبت به هرگونه استفاده از خشونت هشدار داده و از سازمان‌ملل بخواهد که مسئولیت حفاظت اشرف را به‌عهده بگیرد.
از همه شما متشکرم

در اینجا اجازه بدهید، برای تقدیر از تلاش‌ها و حمایت بی‌شائبه شما نمایندگان محترم و دوست مقاومت، لوح یادبودی از شهر اشرف، مقر رزمندگان آزادی را به شما تقدیم کنم.